ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Το ΠΑΣΟΚ κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας, αλλά… δεν θυμάται πού τα έχει βάλει

H
μακρά εκλογική περίοδος, εφόσον γίνουν περισσότερες από μία εκλογικές αναμετρήσεις, βλάπτει και την οικονομία και την πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη.
Και μέχρι να υπάρξει σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση ο πολιτικός κίνδυνος θα είναι αυξημένος και οι δουλειές θα είναι σε αναμονή. Αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας την πρώτη Κυριακή λόγω απλής αναλογικής και αν τα αποτελέσματα δεν προδιαθέτουν το πρώτο κόμμα να την κυνηγήσει τη δεύτερη Κυριακή, το καλύτερο σενάριο για τη χώρα θα είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας την πρώτη Κυριακή.
Τελικά φαίνεται ότι το κλειδί για την ανάπτυξη της οικονομίας, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, το κρατάει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι το αναγκαίο συστατικό μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Δυστυχώς, όμως, η συμπεριφορά των κομμάτων στην προεκλογική περίοδο αποκαλύπτει ότι μάλλον δεν ετοιμάζονται για συνεργασίες, αλλά για μια μάχη μέχρις εσχάτων, που θα χαρακτηρίζεται από χυδαιότητες και fake news.
Μπορεί κανείς να φανταστεί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στις κραυγές και τις προκλήσεις, είναι αντιληπτό ότι είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα ολόκληρου του αριστερού φάσματος και προσπαθεί να συντηρήσει τους ψηφοφόρους του και να προσελκύσει νέους μέσω της ενεργοποίησης του θυμικού, επενδύει στην αγανάκτηση και τον αρνητισμό, στην αντιδεξιά κραυγή και δεν αντιπολιτεύεται με βάση λογικά επιχειρήματα, ούτε παρουσιάζει συγκεκριμένες πολιτικές παρεμβάσεις. Αυτό όμως που δεν είναι κατανοητό είναι τι κάνει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα κληθεί να αποφασίσει αν θα συνεργαστεί ή όχι, δηλαδή αν θα απαλλάξει τη χώρα από τη μακρά πολιτική εκκρεμότητα.
Το ΠΑΣΟΚ έχει κινητοποιήσει, σύμφωνα με τα στοιχεία που το ίδιο παρουσιάζει, μια πολύ σοβαρή βάση νέων πολιτικών που δεν έχουν πολιτευτεί ξανά και διαθέτουν εξαιρετικά βιογραφικά. Το ακούμε να το λένε, αλλά δεν μας τους έχουν συστήσει ακόμη και όταν βρεθούμε στις κάλπες θα δούμε απλώς μια λίστα άγνωστων ονομάτων τοποθετημένων αλφαβητικά και κανείς δεν θα ξέρει ποιος είναι ποιος και τι έχει κάνει. Επίσης, το ΠΑΣΟΚ δεν εξηγεί επαρκώς το πρόγραμμά του και οι ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς προτείνει το κόμμα. Γνωρίζουν βέβαια ότι με το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν σοβαροί εθνικοί κίνδυνοι, ούτε παράλογες επιλογές, αλλά αυτό δεν αρκεί.
Όσον αφορά τις ενδεχόμενες συνεργασίες, η τακτική του ΠΑΣΟΚ, που είναι το κόμμα-κλειδί για δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, είναι ακατανόητη.
Η απλή αναλογική, με την οποία θα διεξαχθούν σε μερικές εβδομάδες οι εκλογές, ένα σίγουρο αποτέλεσμα θα έχει: ότι την πρώτη Κυριακή το ΠΑΣΟΚ θα πάρει τους περισσότερους βουλευτές που μπορεί να εκλέξει σε αυτές τις εκλογές. Η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με το ποιο από τα δύο κόμματα θα κερδίσει τις δεύτερες εκλογές που θα γίνουν με ενισχυμένη αναλογική, θα απολαύσει το μπόνους των 40 επιπλέον βουλευτών.
Εφόσον η χώρα πάει σε δεύτερες εκλογές, είναι βέβαιο ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θα εκλεγούν σε αυτές θα είναι λιγότεροι από αυτούς που θα εκλέξει το κόμμα στις πρώτες εκλογές. Για παράδειγμα, αν το ΠΑΣΟΚ πάρει ένα ποσοστό, π.χ., 10% (για να το δούμε με απλά αλλά όχι ακριβή νούμερα διότι εξαρτώνται από τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή), την πρώτη Κυριακή θα εκλέξει 30 βουλευτές και αν καταφέρει να διατηρήσει το ίδιο ακριβώς ποσοστό τη δεύτερη Κυριακή, θα εκλέξει 26 βουλευτές. Συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ την πρώτη Κυριακή θα βρεθεί στο πιο ισχυρό σημείο αυτών των εκλογών.
Με δεδομένο αυτό, η στρατηγική του θα έπρεπε να είναι μια συνεργασία με το πρώτο κόμμα την πρώτη Κυριακή, στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας. Τη συμφωνία αυτή λογικά θα την επιθυμούν οι βουλευτές που θα εκλεγούν την πρώτη Κυριακή διότι τότε θα είναι περισσότεροι και θα αποφύγουν το ρίσκο της μη εκλογής τους τη δεύτερη. Θεωρητικά μιλώντας θα πρέπει να την επιθυμεί και ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης.
Κι όμως, ο κ. Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ φαίνονται σαν να βάζουν τρικλοποδιά στον εαυτό τους θέτοντας ως προϋπόθεση συνεργασίας την εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι παράλογη, απαίτηση να μην ηγηθούν, σε περίπτωση κυβέρνησης συνεργασίας, οι αρχηγοί των δύο άλλων κομμάτων που ούτως ή άλλως θα έχουν υψηλότερο ποσοστό από το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η απαίτηση ξενίζει διότι οδηγεί σε αδιέξοδο όχι μόνο τη διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης και τη χώρα που θα αναγκαστεί να συνεχίσει με νέες εκλογές, αλλά κυρίως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Και ενώ με βάση τα δεδομένα είναι λογική η ανακοίνωση του Ανδρουλάκη ότι, αν είναι να συνεργαστεί σε κυβέρνηση με το πρώτο κόμμα, θα το κάνει την πρώτη Κυριακή (που θα έχει τους περισσότερους βουλευτές), είναι ακατανόητη η αυτοτρικλοποδιά για τον αποκλεισμό των δύο αρχηγών των άλλων κομμάτων.
Ένα ακόμη παράξενο είναι ότι, ενώ το ΠΑΣΟΚ διαθέτει μεγάλη κυβερνητική εμπειρία ιστορικά και πολύ πλούσιες γνώσεις στα θέματα επιμέρους πολιτικών, δεν επενδύει σε αυτά τα πλεονεκτήματά του και δεν θέτει διαφορετικούς όρους κυβερνητικής συνεργασίας. Δεν απαιτεί, για παράδειγμα, ως προϋπόθεση συνεργασίας με το πρώτο κόμμα να αναλάβει συγκεκριμένους τομείς, δηλαδή υπουργεία, π.χ. της Υγείας, της Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, της Παιδείας, της Προστασίας του Πολίτη, στα οποία διαθέτει εμπειρία και γνώσεις και να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη δική του πολιτική.
Μια τέτοιου είδους προγραμματική συμφωνία θα ικανοποιούσε και το ΠΑΣΟΚ και τους ψηφοφόρους του διότι θα διασφάλιζε ότι η χώρα θα συνεχίσει να λειτουργεί και ότι σε αυτούς τους πάρα πολύ σημαντικούς τομείς θα ακολουθείται η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, χωρίς παρεμβάσεις από το πρώτο κόμμα. Εξάλλου, το πρώτο κόμμα θα ήταν αναγκασμένο να αφήσει τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ να ασκήσουν την πολιτική τους χωρίς παρεμβάσεις για να μη θέσει σε κίνδυνο την κυβέρνηση συνεργασίας.
Επειδή όμως το ΠΑΣΟΚ δεν συζητάει τέτοιες προγραμματικές συμφωνίες, αλλά επικεντρώνεται στην ύπαρξη τρίτου προσώπου για τη θέση του πρωθυπουργού, η αγωνία των ψηφοφόρων ότι η χώρα θα μπλέξει σε απανωτές εκλογές και πολιτικές περιπέτειες διατηρείται και, για ορισμένους, μεγεθύνεται.
Έτσι με τη στάση του το ΠΑΣΟΚ, αντί να ενισχύσει τις δυνάμεις του και να διασφαλίσει ότι η χώρα θα έχει κυβέρνηση, ουσιαστικά εντείνει την πόλωση υπέρ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων και εις βάρος του εαυτού του.

 

nikolopoulos@reporter.gr