«Έλα, Ιορδάνη…»
«Ανάθεμα τον Πούτιν!»
«Πάλι τσακώθηκες στο καφενείο για τα πολιτικά;»
«Όχι, για ψώνια είχα βγει. Μπα, δεν πάει άλλο μ’ αυτή την ακρίβεια. Όσο και να κόψω, απ’ όπου και να κόψω, η σύνταξη δεν φτάνει και δεν βγαίνει πια ο μήνας».
Και ξεδιπλώνει με λόγο ατερμάτιστο, μέσα από την τηλεφωνική γραμμή, όλο του τον σπαραγμό. Του θυμίζω ότι η ακρίβεια άρχισε να καλπάζει από τον Ιούλιο του 2021, έξι μήνες πριν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Κανένα σχόλιο.
«Το λάδι, ρε ξαδέλφη, εξαφανίστηκε από τη χώρα. Κανείς πλέον δεν πουλάει, ούτε στη πόλη, ούτε στο χωριό. Και στα super market θα το βρεις εννιά, δέκα, δώδεκα ευρώ το λίτρο κι ακόμη πάνω. Έφτασε να μπορώ να αγοράσω ή λάδι ή φαγητό. Και τα δυο μαζί στο ίδιο τσουκάλι δεν γίνεται να μπουν. Ελλείψεις και στο ρύζι, άκουσα, η μεγαλύτερη έλλειψη των τελευταίων δεκαετιών. Και το ψωμί και τα γαλακτοκομικά και τα κρέατα και τα φρούτα και τα λαχανικά, όλα τραβάνε την ανηφόρα. Τι γίνεται, πού πάμε;»
Ο Ιορδάνης, που δεν τον φτάνει η σύνταξη να ζήσει, πάντα εμπιστευόταν άκριτα τις παπαρολογίες της κυβέρνησης. Κάθε φορά που μ’ έπαιρνε τηλέφωνο παπαγάλιζε πιστά όλα εκείνα που, τα δελτία ειδήσεων, φύτευαν στο άδειο του κρανίο.
Για όλα φταίει ο Πούτιν, αφού το υποστηρίζει και ο (γεροξεκούτης) Μπάιντεν. Αισθάνεται περήφανος για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και είναι ο δεύτερος μαλάκας από τον οποίο ακούω ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο μαζί της.
Βέβαια, ξένες δυνάμεις (και κλείνει το μάτι πονηρά, δείχνοντας ψηλά σ’ ένα χάρτη νοητό) μας καίνε τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Και δεν φταίμε καθόλου εμείς, όχι, πες, φταίμε!
Όσο για τον πρωτογενής μας τομέα, πάει θαυμάσια και το εννοεί ο Ιορδάνης, δεν το λέει ως ανέκδοτο. Όλα καλά πάνε σ’ αυτή τη χώρα, ανάπτυξη, ανάπτυξη… και θα πήγαιναν καλλίτερα αν ο κακός ο Πούτιν δεν εισέβαλε στην Ουκρανία.
Παρά τη βίαιη φτωχοποίησή του και την οδυνηρή εξάρτησή του από τα διάφορα pass, τα σύγχρονα ξεροκόμματα που πετάει η χορτάτη εξουσία στον πειναλέο λαό για να μην εξαγριωθεί και σπάσει τις αλυσίδες του, ο Ιορδάνης, ίσως παραμείνει ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας που δεν θα περάσει ποτέ από το νου του ότι η αισχροκέρδεια των μεγαλεμπόρων και των μεσαζόντων παίζει τα ζάρια της στην πλάτη του επάνω, όσο ζυγώνει η παγκοσμιοποίηση και όσο ο ίδιος, μποϊκοτάροντας τον εαυτό του, γονατίζει και αφανίζεται.
Αχ, βρε Ιορδάνη, δεν τραβάει μόνο η ακρίβεια την ανηφόρα. Την τραβάς κι εσύ κι εγώ και όλοι μας. Μόνο που κάποιους εκλεκτούς τους περιμένει το τελεφερίκ. Οι πολλοί, ανάμεσά τους εσύ κι εγώ, φορτωμένοι στη ράχη τα μπαγκάζια των λίγων, σκαρφαλώνουμε στα βράχια βογκώντας για την ανηφόρα που διεστραμμένα μυαλά στήνουν στα διάβα μας.
Κι έχουμε δρόμο να τραβήξουμε…
Αν δεν γκρεμοτσακιστούμε στη διαδρομή.
Αν δεν μας την έχει στήσει ο χάρος.
Κι αν δεν αποτινάξουμε ξαφνικά τον ζυγό.
Γιατί μπορεί κάποτε κι εμείς να θυμηθούμε ξανά πως γεννηθήκαμε ελεύθεροι κι ελεύθεροι από τα συμφέροντα οποιασδήποτε ελίτ να διεκδικήσουμε να ζήσουμε…
karalitsa2@gmail.com