Αγναντεύοντας το Αιγαίο

γναντεύοντας το Αιγαίο από τον εξώστη μου για ακόμα μια φορά στις διακοπές μου, δεν μπορώ παρά να αιστανθώ τη δροσιά της ελληνικότητας που αναδύεται από τα γαλάζια νερά του. Αυτά τα νερά που πότισαν την ιστορία μας και τη φήμη των Ελλήνων. Είναι ξεχωριστό αίσθημα που αισθάνομαι Έλληνας. Ένας από τους πολλούς που κάνουν τον κόσμο διαφορετικό, πιο πλούσιο σε ιστορία και επιτεύξεις. Σκέφτομαι τις χιλιάδες αποικίες όπου γης που δημιούργησαν οι Έλληνες και έσπειραν την Ελληνικότητα. Έσπειραν και δύο μείζονες συνεισφορές που εμείς ως Έλληνες πρέπει να αισθανόμαστε τόσο περήφανοι που εισφέραμε στον κόσμο: τη μητέρα ελληνική γλώσσα και τον πατέρα ελληνικό πολιτισμό! Κι όλα ξεκίνησαν απ’ το Αιγαίο κι είναι πολλά. Τα έχουν αναγνωρίσει πολλοί και διάσημοι.  Εγώ είμαι τόσο ευτυχής που τα αισθάνομαι ως μέρος της κληρονομιάς μου.

Πατέρες και μητέρες μου δεν είναι μόνο οι αρχαίοι μου πρόγονοι. Είναι και πολλοί μεταγενέστεροι και πολλοί σύγχρονοι. Δεν είμαι μόνο αίμα του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Θαλή, του Ιπποκράτη, του Αισχύλου και του Ευριπίδη, της Σαπφούς και του Ορφέα. Είμαι και όμαιμος του Μητρόπουλου, του Παπανικολάου, του Καραθεοδωρή, της Κάλλας, του Ωνάση, του Σολωμού, του Παλαμά, του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Ελύτη, του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκη.

Είμαι όμαιμος όλων των Ελλήνων που διαπρέπουν και δουλεύουν σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και, φυσικά, όλων των Ελλήνων της χώρας. Όλοι αναγνωρίζουν ότι υπήρξε και υπάρχει Ελληνισμός. Όχι χωρίς λόγο, βέβαια. Μίλησε ποτέ κανένας για Γερμανισμό και Ιταλισμό ή για Γαλλισμό; Τι να πουν γι’ αυτούς τους –ισμούς; Για τους πολέμους που προκάλεσαν, για τον ιμπεριαλισμό τους που ρήμαξε όλες τις Ηπείρους και άφησε πίσω του ερείπια και φτωχές κοινωνίες;

Αισθάνομαι πολλές φορές, αγναντεύοντας το Αιγαίο, κωπηλάτης στην Αργώ και ταξιδιώτης του κόσμου με πλοηγό τον Ορφέα. Αισθάνομαι Αργοναύτης. Η φαντασία μου ανασυνθέτει τη μεγάλη Αργοναυτική περιπέτεια των Ελλήνων που έσπειρε τον ελληνισμό παντού. Τον ελληνισμό, που είμαι τόσο υπερήφανος που είμαι και εγώ ένα μικρό του αλλά ενεργό κύτταρο. Η παράδοση λέει ότι πάλι με χρόνια με καιρούς οι Έλληνες θα ξαναζωντανέψουν την γενέτειρα εστία τους. Τη μικρή αυτή χώρα με τις μεγάλες συνεισφορές, που έγινε έρμαιο σκοπιμοτήτων, στα χέρια ανθρώπων με ηθικό ανάστημα νάνου και με μολυσμένο αίμα.

Καθώς αγνάντευα  το Αιγαίο, αποκοιμήθηκα. Με ξύπνησε ένα κατάλευκο ψαροπούλι και μου είπε ότι όλα όσα διηγήθηκα πιο πριν δεν ήταν όνειρο…

 

Ο κ. Θανάσης Φροντιστής είναι Δρ. Οικονομολόγος – π. Πανεπιστημιακός – Συγγραφέας

a.frontistis@gmail.com