Εγώ είμαι ο καμένος, ο πνιγμένος, ο άστεγος, ο πεινασμένος. Είμαι ο συνταξιούχος που πληρώνει τις λαμογιές σας. Ο απολυμένος. Ο ελεύθερος επαγγελματίας που στο «επαγγελματίας» μου βάλατε λουκέτο. Ο ημιάνεργος των τριακοσίων πενήντα ευρώ. Είμαι ο εν δυνάμει αυτόχειρας στο μακρύ κατάλογο των αυτοχείρων θυμάτων σας.
Είμαι ο Μπίθουλας που διαβιώνω με αέρα κοπανιστό καθώς απολαμβάνετε εσείς το φιλετάκι σας. Είμαι ο γονιός που τον καιρό της επίπλαστης ευμάρειας ξόδεψα τα κέρατά μου να σπουδάσω παιδιά μου τα οποία εσείς εξαναγκάσατε σε μετανάστευση. Είμαι ο αιμοδότης των αφεντικών σας, των τραπεζών σας, των διεθνών αγορών, των φίλων σας και των εχθρών σας.
Είμαι όλα τούτα και πολλά ακόμη άλλα. Μόνο μαλάκας δεν είμαι να σας ψηφίσω ξανά.
Για το λόγο αυτό, επιβάλλω από μόνος μου περιοριστικά μέτρα.
Δεν επιτρέπω στους δημοσιοκάφρους σας, τους κομματικούς σας εγκάθετους, να μου ζαλίζουν άλλο τ’ αχαμνά με την κυβερνητική ελεημοσύνη σας. Είναι λεφτά που κλέψατε από μένα.
Δεν επιτρέπω στους υποσχεσιολόγους του σημερινού περιττωματικού καθεστώτος να διαγράφουν το μέλλον μου μέσα από μια Ελλάδα νέα όπου στα θεμέλια του οικοδομήματός της έσφαξαν όλα τα συνταγματικά κεκτημένα μου δικαιώματα. Δεν γελιέμαι, ούτε μια θέση στον ήλιο δεν περισσεύει για μένα στη νέα Ελλάδα σας.
Δεν σας επιτρέπω να επενδύετε στις αγωνίες και τους φόβους μου. Να με απειλείτε με τα «αυτονόητα» γελοία σας επιχειρήματα, τις παραισθητικές, απελπισμένες πολιτικές σας κραυγές.
Είπαμε, δεν είμαι μαλάκας, ή τουλάχιστον, όχι τόσο όσο νομίζετε. Ξέρω, έχετε το επιχείρημα του 41% αλλά…
Και με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες του Οκτώβρη, μην με τσιγγλίζετε άλλο. Μην με χαϊδολογάτε με χάδι παιδόφιλου. Μην προσπαθείτε να με εντυπωσιάσετε με τη λογική ευτελούς star system. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την παντομίμα σας, αξιοθρήνητοι παλιάτσοι. Μην καιροφυλακτείτε να περάσετε στον ύπνο μου το εφιαλτικό φάντασμα του Χίτλερ και μην μου βάζετε εμένα διλλήματα γιατί κι εγώ το βλέμμα σταθερά στραμμένο στα καζάντια σας το έχω.
Ψέματα και πολιτική αλητεία. Μπούχτισα πια.
Ξαπλώνω στο χορτάρι κάτω απ’ τον ήλιο, ανάβω το στριφτό μισαδάκι λαθραίου καπνού κι ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι γιατί δεν καταφέρατε να στραγγίξετε τα όνειρα απ’ την ψυχή μου. Ονειρεύομαι εκείνο το αναπόδραστο κενό που σκάψατε κάτω από τα πόδια μου να μεταφέρετε κάτω από τα δικά σας πόδια.
Όχι, δεν ονειρεύομαι. Το βλέπω στον ξύπνιο μου. Το βλέπω να συντελείται. Αύριο… μεθαύριο… κοντός ψαλμός, αλληλούια.
Παίρνω το ρίσκο μου. Πλάθω μόνος τα όνειρά μου, εδώ στο χορτάρι, κάτω απ’ τον ήλιο. Κι αν σας περνάει μάγκες απ’ το νου πως, ύστερα από τόσα που μου κάνατε, θα πάρετε την ψήφο μου, την κάνατε από κούπες.
Γιατί, ξέρετε ποιος είμαι εγώ, ρε;
Εγώ είμαι εκείνος που θα δώσει την πρώτη γροθιά στην ερμαφρόδιτη Ευρώπη σας, η οποία ψάχνει και θα ψάχνει πάντα την πολιτική, οικονομική, ανθρωπιστική της ταυτότητα μέσα από τις λούγκρες κυβερνήσεις που κατασκευάζει.
Εγώ είμαι ο Μπίθουλας που τον τρομάζετε, τον απειλείτε, τον πηδάτε.
Αλλά εγώ είμαι και το πηδάλιο, εγώ και η μηχανή του χρόνου.
Και παρόλα τα μύρια βάσανα που τραβάω εξαιτίας σας, να ξέρετε πως παραμένω πάντα ατζάτος, μπρατσάτος και αρχιδοκουδουνάτος.
Γιατί, μάγκες μου, εγώ είμαι η εξουσία.
karalitsa2@gmail.com