Τότε, γιατί η Ιστορία της ανθρωπότητας, άλλο δεν έχει να μας πει παρά για την τραγική μοίρα των λαών που εμπλέκονται ξανά και ξανά σε δίκαιους ή άδικους πολέμους; Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι; Η Ιστορία των λαών, τραγική και αιματοβαμμένη, διδάσκει πράγματι τους λαούς να επιλέγουν την ειρήνη; Διδάσκονται οι λαοί από την Ιστορία; Και τι είναι η ειρήνη; Όταν κερδίζει ένας λαός τον πόλεμο έχει κερδίσει και την ειρήνη;
Και ακόμη, η θηριωδία του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, τι ακριβώς άφησε στην συλλογική συνείδηση του λαού των Εβραίων;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα γυρίζουν στο μυαλό μου και στο δικό σου το μυαλό και σε πολλών ακόμη ανθρώπων το μυαλό, μα ο καθένας μας δίνει μόνο τις δικές του απαντήσεις. Οι απαντήσεις εξαρτώνται από την κοινωνική, οικονομική, πολιτική θέση του καθενός. Από τη φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία του. Από τις προθέσεις του να παλέψει για ένα κόσμο δίκαιο ή να παλέψει για το προσωπικό του συμφέρον ή να επιλέξει να βυθιστεί στην ασφάλεια της ανυπαρξίας του.
Το Σάββατο στις 7 Οκτωβρίου άρχισαν γι’ ακόμη μια φορά οι ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς αιφνιδίασε το Ισραήλ με την πιο θανατηφόρα επίθεση που έχει υποστεί η χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Εικόνες τρόμου από τις ωμότητες των τρομοκρατών διέσχισαν τα τηλεοπτικά κανάλια του πλανήτη και κατέστησαν τους πολίτες όλου του κόσμου μάρτυρες της φυσικής εξόντωσης αθώων αμάχων ανδρών, γυναικών, παιδιών, βρεφών. Μάρτυρες και συνενόχους μαζί.
Η πρώτη απορία που γεννήθηκε και αιωρείται ακόμη στο μυαλό της υφηλίου είναι, πώς το Ισραήλ με την τόσο προηγμένη τεχνολογία πιάστηκε στον ύπνο! Θα μας λύσει άραγε ποτέ το Ισραήλ αυτή την απορία;
Ύστερα, στην αντεπίθεση του Ισραήλ κατά της Χαμάς, παρακολουθήσαμε καταιγισμό αεροπορικών επιδρομών σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας αφανίζοντας αδιακρίτως τρομοκράτες και αμάχους, άντρες, γυναίκες, παιδιά και βρέφη. Ακόμη, πληροφορηθήκαμε πως διέκοψε την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, τροφίμων και καυσίμων στον ήδη αποκλεισμένο πληθυσμό των 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων. Έτσι απάντησαν οι Ισραηλινοί στους τρομοκράτες, τιμωρώντας με αφανισμό τους αθώους.
Είδαμε και το χτύπημα στο νοσοκομείο στο Αλ-Αχλί όπου σκοτώθηκαν 500 ανυπεράσπιστοι άνθρωποι, για το οποίο η κάθε πλευρά ρίχνει την ευθύνη στην άλλη.
Και ο πόλεμος, ο φρικτός, ο ελεεινός πόλεμος των διεφθαρμένων εξουσιαστών καλά κρατεί, το εμπόριο των όπλων ανθεί και τα σχέδια των ολίγων, εκείνων που κρατούν τον πλανήτη από τα κέρατα, προχωράει γοργά και σταθερά.
Πού θα φτάσει και μέχρι πού θα εξαπλωθεί, κανείς δεν ξέρει. Αρκεί ένας παράφρων ηγετίσκος για να πυρποληθεί ο πλανήτης ολόκληρος. Το ξέρουν και το ξέρουμε.
Εκείνο όμως που εμείς δεν ξέρουμε είναι μέχρι ποίου σημείου καταστροφής και αφανισμού των πληθυσμών σκοπεύουν να φτάσουν, ώστε να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των ολίγων.
Ωστόσο, αυτοί οι δύο λαοί, καθώς και όλοι οι λαοί που βρίσκονται σε πόλεμο, θάβουν καθημερνά τα αδέλφια τους και τα παιδιά τους. Οι νεκροί του πολέμου αφήνουν πίσω τους τη δίψα για εκδίκηση. Οι επιζώντες θρέφουν με το μίσος τους τον σπόρο του επόμενου πολέμου, που θα ξεκινήσει πρώτα μέσα στις ψυχές τους μέχρι να πιάσουν στα χέρια τους τα όπλα.
Έτσι, η ειρήνη, δεν υπάρχει πουθενά αν δεν υπάρξει πρώτα στις ψυχές των ανθρώπων. Και οι άνθρωποι θα είναι πάντα ευάλωτοι στα προστάγματα των ολίγων όσο επιλέγουν των ολίγων τα συμφέροντα να υπηρετούν με αντάλλαγμα μια εκφυλισμένη ειρήνη που ο μόνος λόγος ύπαρξής της είναι το άλλοθι για τα αίτια και τις αφορμές του επόμενου πολέμου.
Φαύλος κύκλος…
karalitsa2@gmail.com