Επισήμανε δε ότι βασική προϋπόθεση της Δημοκρατίας και της ομαλής λειτουργίας της είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Δημοκρατία δεν είναι μόνον το δικαίωμα ψήφου και οι εκλογές αλλά και ο σεβασμός στους νόμους και τους κανόνες του παιχνιδιού.
Πρόσθεσε ότι η ανισορροπία μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι η αρχαιότερη και πιο μοιραία ασθένεια κάθε δημοκρατίας, επικαλούμενος την σχετική ρήση του Πλουτάρχου.
Όσον αφορά την Δικαιοσύνη και σε επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη κράτη μέλη μπαίνουν στον πειρασμό να την χειραγωγήσουν. Η καθυστέρηση της απονομής της οξύνει την κατάσταση περισσότερον. Οι πολίτες μεταβάλλονται σε φυγάδες της πολιτικής, δηλαδή ή απορρίπτουν την συμμετοχή της στα κοινά ή σε «πολιτικούς νομάδες», στρεφόμενοι σε πιο ακραίες φωνές και σχήματα, ενώ το 50% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι αισθάνονται εκτός των τειχών, δηλαδή αποκλεισμένοι και απροστάτευτοι.
Από πλευράς του ο κ. Αλέξης Τσίπρας, πρώην πρωθυπουργός σε πρόσφατη εκδήλωση στην αίθουσα της Γερουσίας, για την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας, τάραξε τα νερά αναφερόμενος μεταξύ άλλων στην εκτελεστική και δικαστική εξουσία που πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων για να μπορούμε να μιλάμε για εμβάθυνση του κράτους δικαίου ισχυρή και όχι πάσχουσα Δημοκρατία.
Με την εύλογη παρατήρηση της Γενικής Γραμματείας της κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, όταν ο κ. Τσίπρας κατέβαινε από το βήμα, ότι «τον διαισθανθήκαμε ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν ακούσαμε την ομιλία σας». Με τον πρώην πρωθυπουργό να επικαλείται κείμενο της Καινής Διαθήκης «Απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο» χωρίς να παραλείψει να τονίσει ότι ο κοινοβουλευτικός διάλογος έχει υποβαθμισθεί με τον κατακερματισμό με πολλά κομμάτια.
Ενώ ο κ. Ζαχαριάδης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι επί Κασσελάκη, αναγκαζόμουν να λέω αηδίες στην τηλεόραση. Μασούσε τα λόγια του, κάνοντας γαργάρα, έβγαζε σοφιστείες. Ο ίδιος υποστήριζε ότι υπέστη αυτές τις στοματικές διαταραχές «ως αριστερός άνθρωπος». Αριστερός που πιστεύει πως αργά ή γρήγορα η συντέλεια του κόσμου θα τον δικαιώσει.
Αν ο αρχηγός τον οποίο επέλεξε αδιαμεσολάβητα ο λαός ως ενσάρκωση των προσδοκιών λέει αηδίες, δεν οφείλουν και οι σύντροφοι πειθήνια να τις μυρικάζουν προκειμένου να μην βλάψουν τον κοινό ιερό σκοπό; Για να προσθέσει ο κ. Πολάκης είναι γελοίος, είναι πράγμα που δεν κάνει αρχηγός περιφρονώντας έτσι την πραγματικότητα ότι η παρθένα αριστερά κατάφερε απλώς να επιβεβαιώσει εκλογικά την περιθωριοποίησή της στην Ευρωκάλπη με μια επίδοση κάτω από το εκλογικό όριο.
Όσον αφορά την κυβέρνηση, μετά την σύσταση και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι ο δείκτης οικονομικού κλίματος για την Ελλάδα, εμφανίζει κόπωση, παρά την βελτίωση της πορείας της ελληνικής οικονομίας, θα πρέπει μεταξύ άλλων, ν’ αλλάξει τα δεδομένα και τους δρόμους στις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Προς τούτο χρειάζονται προσπάθειες και ευρύτερες συναινέσεις σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνίας, καθ’ όσον η ακρίβεια και ο πληθωρισμός δεν αντιμετωπίζονται μόνον με επιδόματα μικραυξήσεις μισθών και συντάξεων και μικρές ελαφρύνσεις φόρων χωρίς ένα γενναίο εθνικό σχέδιο αναδιοργάνωσης της οικονομίας, της οποίας οικονομίας η τροφοδότηση από το ταμείο ανάκαμψης όπως είναι γνωστό, τελειώνει το 2027.
Τα δε περί ενδυνάμωσης της Δημοκρατίας, πλάτεμα της Δημοκρατίας, το κράτος δίπλα στον πολίτη, ο λαός στην εξουσία, κλπ., αποτελούν εμπαιγμό και υποτίμηση των πολιτών. Επικρατεί η αντίληψη ότι η Δικαιοσύνη είναι η μεγαλύτερη κατάσταση του πολιτισμού και όχι η Δημοκρατία, καθόσον η πρώτη βασίζεται στην νομιμότητα και η δεύτερη στη νομιμοφάνεια. Κατά τον Πλάτωνα η δικαιοσύνη είναι η υπέρτατη αρετή και αξία γιατί περιέχει όλες τις αρετές.
Ο πολιτικός φανατισμός οδηγείται στα άκρα θολώνει και η διάκριση μεταξύ συμβολικής και πραγματικής βίας. Το μίσος μπορεί να στραφεί εναντίον οιουδήποτε που ακόμη και αν σιωπά.
Τι να θέλουν άραγε τελικά εκείνοι που δηλώνουν το επάγγελμα «πολιτικός» μ’ αυτά τα λόγια προσφώνησε τον Καποδίστρια στην Αίγινα το 1828 ο φιλόσοφος και εκπαιδευτικός Θεόφιλος Καΐρης, τονίζοντας ιδιαιτέρως ότι αν δεν παύσουν οι διχόνοιες και φατρίες με παράλληλη εφαρμογή των νόμων η Ελλάδα δεν θα σωθεί. Ενώ ο Θ. Κολοκοτρώνης και Ι. Μακρυγιάννης τόνιζαν ότι προς τούτο πρέπει το «εγώ» να γίνει «εμείς». Και σήμερα ακόμη ο πολιτικός εκλέγεται για να επανεκλεγεί. Όταν πλησιάζει το τέλος της θητείας του διερωτάται αν απέκτησε το σπάνιο περιτύλιγμα της ανθρώπινης μνήμης που λέγεται δόξα, η πιο κρυφή λαχτάρα του πολιτικού.
Η λέξη δόξα είναι υπερβολική, ο αφρός που αφήνει πίσω του κάθε πολιτικός βίος χαράζει τα νερά της μνήμης μας, τον οποίο στο τέλος θα θέλαμε καθαρό.
Υποσημείωση: Θα ήταν παράλειψή μας να μην αναφερθούμε σε πρόσφατη δήλωση – σύσταση του τέως γενικού γραμματέως του ΟΗΕ υπεύθυνου των ανθρωπιστικών επιχειρήσεων του Οργανισμού Μάρτιν Γκρίφιθς, προς τους ηγέτες του κόσμου να αφήσουν στην άκρη τα στενά τους συμφέροντα του διχασμού και σύγκρουσης. Καθώς επίσης να τοποθετήσουν στο κέντρο των σχέσεων την ανθρωπιά και συνεργασία για ένα καλύτερο και δίκαιο κόσμο. Μ’ άλλα λόγια έμμεσα πλην σαφώς αποδέχεται την ρήση «ως χαρίεν εστίν άνθρωπος όταν άνθρωπος η» δηλαδή κατά τον αείμνηστο Καργάκο «ανθρωπινός».
* Ο κ. Ιωάννης Σκουτέρης είναι Δικηγόρος, τέως αντιδήμαρχος Χολαργού