Το ξέρεις εκείνο το παλιό ανέκδοτο όπου κάποιος έκοψε το πουλί του και το πέταξε στα σκυλιά επειδή δεν τον ήθελε η γειτόνισσα; Στις μέρες μας επαληθεύτηκε ως φάρσα. Φάρσα τραγική.
Με το πρόσχημα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ευρωπαϊκή ελίτ, κάτω από την αυστηρή καθοδήγηση του αμερικάνου, επέβαλε σκληρές κυρώσεις στην Ρωσία η οποία τροφοδοτεί κατά ένα μεγάλο μέρος τον πλανήτη ολόκληρο με φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άνθρακα, μέταλλα, ξυλεία, λιπάσματα, σιτηρά, ηλιέλαιο. Τότε, ο Ρώσος είπε. Πληρώστε με σε ρούβλια, αλλιώς ξεχάστε τα καλούδια μου. Ύστερα, σιγά μα βασανιστικά άρχισε να κλείνει την στρόφιγγα.
Έτσι, η γηραιά ήπειρος, χωρίστηκε σε Πουτινιστές και αντιπουτινιστές (το γνωστό από την αρχαιότητα διαίρει και βασίλευε) όπου αμφότεροι μαύρες μέρες που τους ζώσανε.
Έτσι απλοϊκά, λοιπόν, να αναρωτηθώ κι εγώ, πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι οι εξουσιαστές της Δύσης, οι προβάλλοντες το νεοφιλελεύθερο άλλοθι ότι για όλα τα δεινά των λαών ευθύνεται η εισβολή στην Ουκρανία, ενώ εμείς, οι ευρωπαίοι και όχι μόνο, βουλιάζουμε ολοταχώς στη δύνη της ενεργειακής και της επισιτιστικής κρίσης που μας ρουφάει προς τον πάτο.
Να πιστέψω λοιπόν πως είναι ηλίθιοι ή μήπως παίζει κάτι άλλο; Τώρα γίνομαι καχύποπτη. Σίγουρα ηλίθιοι δεν είναι. Δεν είναι μια γκάφα όλο αυτό. Μοιάζει περισσότερο μ΄ ένα σχέδιο ευφυώς οργανωμένο. Από ποιόν και γιατί; Ίσως θα πρέπει να δούμε ποιος κερδίζει τελικά από όλο αυτό. Σκέφτομαι πως για να μορφοποιήσω το «όλον» του πράγματος θα πρέπει να συμπεριλάβω και την πανδημία. Βέβαια, συμπεριλαμβάνοντας την πανδημία, ο λόγος μου εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ιδεοληπτικός και ψεκασμένος. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό.
Πανδημία, τρομοκρατία, επιβολή στα όρια του απάνθρωπου, κατακρεούργηση των συνταγματικών δικαιωμάτων, εμβόλια αντί για φάρμακα… Και στην συνέχεια φτώχεια, πείνα, ανασφάλεια. Κάπου εκεί σκάει μύτη και το Ισραήλ που του ξέφυγαν ξεκλείδωτα τα σύνορα και μπούκαραν οι τρομοκράτες. Ύστερα, μπουρλότο. Γάζα, Παλαιστίνη, Χεζμπολάχ, Λίβανος, Ιράν, Συρία. Μπουρλότα σιγά-σιγά παντού στη Μέση Ανατολή όπου κυβερνούν διεφθαρμένοι γενοκτόνοι ηγέτες, δύστυχους λαούς που θυσιάζονται στο βωμό του πετρελαίου.
Στον αντίποδα της απόλυτης δυστυχίας των λαών, κάποιοι συσσωρεύουν αμύθητο πλούτο. Λόμπι που αλωνίζουν. Αχαλίνωτη κερδοσκοπία με τις ευλογίες των κυβερνήσεων, βεβαίως και της δικής μας. Της δικής μας στο έπακρον. Κοροϊδία, αλαζονεία, απληστία, ατιμωρησία. Ανύπαρκτη πολιτική ευθύνη. Σάπιο δικαστικό σώμα. Οι σύγχρονοι μαυραγορίτες πουλάνε τις ζωές μας μπιρ παρά ακολουθώντας πιστά το διατεταγμένο σχέδιο. Μέσα σ΄ αυτόν τον κυκεώνα, εσύ κι εγώ, μαριονέτες στο παιχνίδι τους. Πού θα καταλήξει η κατάσταση ούτε εγώ το γνωρίζω, ούτε εσύ, ούτε τα ανδρείκελα που μας κυβερνούν, αφού είναι κι εκείνα αναλώσιμα μέρη του σχεδίου. Προφανώς και ο τσαμπουκάς στον Ρώσο που μας έβαλαν να κάνουμε είναι στο σενάριο για την εκπλήρωση του σχεδίου.
Αλλά οι λαοί δεν είναι μαριονέτες. Είναι το μυαλό και το χέρι που γράφει την Ιστορία της ανθρωπότητας. Με αίμα και ιδρώτα. Με αντίσταση και επανάσταση. Αλλιώς Ιστορία δεν γράφεται. Κρίμα μόνο που τούτο τον καιρό έτυχε να είμαστε πολύ φοβισμένοι, πολύ χολωμένοι μεταξύ μας, πολύ μικροί και πολύ ευάλωτοι για να διεκδικήσουμε το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας. Ποιος κάθεται τώρα με αίμα και ιδρώτα να γράψει Ιστορία…
Άλλωστε, η αίγλη των αρχαίων μας προγόνων είναι αρκετή για να τη διηγούμαστε με περηφάνια στα παιδιά μας τις κρύες νύχτες του Χειμώνα που θα κοιμούνται νηστικά…
karalitsa2@gmail.com