Είναι εντελώς ειρωνικό το γεγονός, ότι ο κεντρικός άξονας για την φετινή σύναξη είναι «συνεργασία σε έναν κατακερματισμένο κόσμο», που αποτελεί βέβαια το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα, για το οποίο χύνονται τόνοι μελάνης κάθε μέρα από τους πιο έγκυρους και έγκριτους αναλυτές. Χρειάζεται λοιπόν και η πασαρέλα του Νταβός για να το συζητήσει; Και ποιοι να το συζητήσουν; Οι πολυεκατομμυριούχοι του κόσμου που προκαλούν αυτό το πρόβλημα του κατακερματισμού, αποτέλεσμα της διευρυνόμενης τα τελευταία χρόνια ανισοκατανομής του πλούτο; Θα λύσουν λοιπόν αυτό το πρόβλημα οι κατ’ εξοχήν ωφελούμενοι από την ανισοκατανομή αυτή; Μοιάζει με θέμα Αριστοφάνειας κωμωδίας.
Το πόσο κωμωδία αποτελεί το γεγονός αυτό, αποδείχτηκε φέτος με την επιστολή που κατέθεσαν στο Φόρουμ 205 αυτοαποκαλούμενοι «πατριώτες πολυεκατομμυριούχοι» από 13 χώρες, με αίτημα «φορολογείστε μας» και με την αιτιολόγηση ότι η τρομερή ανισοκατανομή του πλούτου είναι η αιτία των δεινών του κόσμου. Πρωτοφανές ως γεγονός, απρόσμενη πρωτοτυπία για το Νταβός, πολύ σημαντικό ως ενέργεια οι υπερπλούσιοι να ζητούν να φορολογηθούν! Πράξη συνειδητοποίησης του γεγονότος αλλά και σημαντική ευθύνη. Πολύ πέρα από τις φιοριτούρες και τις σαμπάνιες του Φόρουμ. «ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΣΤΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ!»! Αυτό διαμηνύουν οι 205 στους υπόλοιπους της πασαρέλας! Και προσθέτουν το πολύ σοβαρό ερώτημα: «ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ;» Η ΜΗ.ΚΥ.Ο OXFAM αποτύπωσε και κοινοποίησε επίσης στο Φόρουμ, που δεν έδειξε, βέβαια, να ιδρώνει το αφτί του, το αποτέλεσμα της φετινής έρευνάς της: «Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού συγκέντρωσε τα 26 από τα 42 τρισ. δολάρια, δηλ. τα 62% του νέου και σε περίοδο μεγάλης κρίσης πλούτου, τη διετία 2020-2021!» Για ποια συνεννόηση λοιπόν του κατακερματισμένου κόσμου ενδιαφέρονται οι της πασαρέλας του Νταβός;
Τον Ιούλιο του 2020 είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο που αναρτήθηκε και στο διαδίκτυο με τίτλο «Αν δεν πληρώσουν οι πλούσιοι». Το άρθρο μου εκείνο, προϊόν των προβληματισμών μου της εποχής, συνέπεσε με την έκδοση ενός σπουδαίου βιβλίου με τίτλο «Ο θρίαμβος της αδικίας» των εκδόσεων ΠΟΛΙΣ, στο οποίο οι δύο συγγραφείς του Καθηγητές του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϋ Emmanuel Saez και Gabriεl Zucman, που, ύστερα από εκτεταμένη έρευνα, αποδείκνυαν ότι οι 400 πιο πλούσιοι, δισεκατομμυριούχοι Αμερικανοί, μετά από την φορολογική…. μεταρρύθμιση του Τράμπ, πλήρωναν φόρους με μικρότερο συντελεστή από την εργατική τάξη της χώρας, ήτοι 23% έναντι 25%! 23% πλήρωναν, όπως λένε οι συγγραφείς οι Μπάφετ, Ζάκεμπεργκ και πολλοί άλλοι δισεκατομμυριούχοι. Μάλιστα ο Τραμπ, τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, επαίρονταν ότι είναι εξαιρετικά έξυπνος, αφού καταφέρνει να μην πληρώνει φόρους!
Ανάλογους προβληματισμούς πάνω σ’ αυτή την χαοτική ανισοκατανομή στον πλανήτη μού είχε δημιουργήσει και το πολυβραβευμένο βιβλίο του Γάλλου Καθηγητή Thomas Piketty «Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα», για το οποίο ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής Paul Krugman έχει πει ότι «είναι το σημαντικότερο βιβλίο της χρονιάς, ίσως της δεκαετίας». Ο Piketty υποστηρίζει ότι «απαιτείται μια διεθνής συνεργασία για την επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου στο κεφάλαιο, πράγμα που αποτελεί επείγουσα ανάγκη καθώς η αύξηση των ανισοτήτων συνιστά άμεση απειλή για τη δημοκρατία». Όπως δε διατείνεται η Οργάνωση OXFAM που μετέχει στις διεργασίες του ΝΤΑΒΟΣ, ένας φόρος 5% στους δισεκατομμυριούχους του κόσμου θα μπορούσε να συγκεντρώσει 1,7 τρισ. δολάρια ετησίως, «αρκετά για να βγουν από τη φτώχεια 2 δισ. άνθρωποι και να χρηματοδοτηθεί ένα παγκόσμιο σχέδιο για την εξάλειψη της πείνας». Τόσο απλό είναι και όμως. Οι υπερπλούσιοι υπογράφοντες την παρέμβαση, αυτοχαρακτηρίζονται «πατριώτες εκατομμυριούχοι» προειδοποίησαν ότι η αδράνεια θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή!
Χαρακτηριστικό είναι το τέλος της επιστολής των 205 υπερπλούσιων και δισεκατομμυριούχων που υπογράφει η πολυεκατομμυριούχος Marlene Engelhorn «Όλος ο κόσμος μπορεί να δει τη λύση που μας κοιτάζει όλους κατάματα: ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ! Εάν νοιαζόμαστε για την θωράκιση της δημοκρατίας, για τις κοινότητες και για τον πλανήτη μας πρέπει να το κάνουμε». Κι όμως, όσοι παίρνουν τις αποφάσεις, είτε δεν έχουν τα κότσια, είτε δεν νιώθουν την ανάγκη να ακούσουν όλες αυτές τις φωνές. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: «Τι και ποιος τους εμποδίζει»; Αυτό ερωτώ και εγώ. Είναι τόσο δύσκολη η απάντηση;
Ο κ. Θανάσης Φροντιστής είναι Δρ. Οικονομολόγος – π. Πανεπιστημιακός – Συγγραφέας