Φαίνεται, πως η ακροδεξιά εξελίσσεται στη νέα κανονικότητα παγκοσμίως. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο κόσμος παραφρόνησε; Ο Αδόλφος Χίτλερ σε μια κρίση ειλικρίνειας είχε δώσει την εξήγηση λέγοντας «Μας δίνει ιδιαίτερη χαρά το γεγονός, ότι οι οπαδοί μας δεν γνωρίζουν τι ακριβώς τους συμβαίνει». Πριν δύο χρόνια, είχα δημοσιεύσει και αναρτήσει ένα άρθρο με τίτλο «Τραμπς όλου του κόσμου ενωθείτε(!) Από τότε τα ακροδεξιά μαργαριτάρια αυξάνονται και πληθύνονται σ’ όλο τον κόσμο οι: Μελόνι στην Ιταλία, Μιλέι στην Αργεντινή και τώρα Βίλντερς στην Ολλανδία, προστίθενται στους Σαλβίνι της Ιταλίας, την Λεπέν στην Γαλλία, τον Όρμπαν στην Ουγγαρία και…. έχει ο Θεός!
Τι συμβαίνει λοιπόν; Το φαινόμενο αυτό θεωρώ ότι είναι συνάρτηση μιας άλλης πραγματικότητας που εξελίσσεται και μάλιστα ραγδαία, διεθνώς: της ραγδαίας αυξανόμενης ανισοκατανομής του εισοδήματος ανάμεσα στους πολύ πλούσιους και τους άλλους. Κυκλοφορεί ευρύτατα τα τελευταία χρόνια το στατιστικό δεδομένο του 1% των πλουσίων που κατέχουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου. Ο συσχετισμός αυτός πλέον αλλάζει υπέρ των πλουσίων, ιδίως των δισεκατομμυριούχων. Για παράδειγμα, «το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών σφετερίστηκε πάνω από το 90% του ΑΕΠ των Η.Π.Α. μετά την πιστωτική κατάρρευση του 2007» (Τ. Τσακίρογλου, ΕΦΣΥΝ 1/12/23)
Η συγκέντρωση υπερβολικού πλούτου από μια ελάχιστη μειοψηφία πλουσίων σε όλες τις χώρες σημαίνει ταυτόχρονα, και ως συνέπεια, τη ραγδαία φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων. Εκεί βρίσκεται η πηγή της δύναμης της ακροδεξιάς. Τα φτωχά αυτά στρώματα, απογοητευμένα από τα αστικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς), τείνουν πλέον ευήκοον ους στα λαϊκίστικα συνθήματα των ακροδεξιών κομμάτων που εμφανίζονται ως οι από μηχανής σωτήρες. Ανάμεσα στα λαϊκίστικα συνθήματα εμπλέκεται και ο ρατσισμός με τη μορφή της αντιμεταναστευτικής προπαγάνδας, αλλά και ο αντικομμουνισμός.
Βέβαια, οι δισεκατομμυριούχοι δεν νοιάζονται για την άνοδο της ακροδεξιάς. Αντίθετα θα λέγαμε, αφού η ακροδεξιά τα συμφέροντά τους προστατεύει. Ενώ οι κοινωνίες της μεσαίας τάξης ζουν τη δική τους «ευτυχία» που είναι ανάμεικτη με πολλές κοινωνικές συνέπειες και παθολογίες και είναι πολιτικά αδιάφορες Έτσι, η δημοκρατία θα είναι το μεγάλο θύμα της εντεινόμενης ανισοκατανομής του πλούτου, όπως έλεγα και στο προαναφερθέν άρθρο μου.
Ο κ. Θανάσης Φροντιστής είναι Δρ. Οικονομολόγος – π. Πανεπιστημιακός – Συγγραφέας