Μονταρισμένο ηχογραφημένο υλικό, μπάζωμα του πεδίου και κρατική συγκάλυψη σε πολλά επίπεδα που βγάζει μάτι σε ό,τι αφορά το έγκλημα στα Τέμπη, το οποίο δίχως όλες αυτές τις λοβιτούρες, θα περνούσε στη συλλογική συνείδηση ως ένα τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Παράνομες παρακολουθήσεις του μισού πολιτικού κόσμου, ανώτερων στρατιωτικών και επιλεγμένων επιχειρηματιών.
Απόρρητα προσωπικά στοιχεία χιλιάδων ομογενών εκλογέων σκόρπισαν ολούθε στην υφήλιο χωρίς την συναίσθηση της ευθύνης ενός οργανωμένου και υπεύθυνου κράτους. Αλλά ποιού κράτους; Εκείνου του οποίου το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει άλλο σάλιο για να φτύσει;
Ποτέ άλλοτε δεν ένιωσα τόση ντροπή για την πατρίδα μου. Τόση ανασφάλεια, τόσο φόβο.
Τελικά, πώς να διαφωνήσω με τον Κασσελάκη όταν είπε «ποιος μπορεί να εμπιστεύεται ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα διενεργήσει αδιάβλητες εκλογές πέραν πάσης αμφιβολίας». Και ζήτησε να γίνουν οι εκλογές με την παρουσία διεθνών παρατηρητών, προσβλέποντας στην συνδρομή των Ευρωπαϊκών θεσμών. Πρόσθεσε δε, ότι το επιχείρημα πως αυτό δεν συμβαίνει στις προηγμένες Δημοκρατίες, δυστυχώς δεν ισχύει για τη χώρα μας σήμερα.
Τώρα, αν η πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης σώσει την Ελλάδα από τούτη την κυβέρνηση ή σώσει την κυβέρνηση και μόνο, κανείς δεν μπορεί να πει ακόμη. Υπάρχουν τόσα λαγούμια διαφυγής στην πολιτική, όσα και τα κόλπα με την τράπουλα στα χέρια χαρτοκλέφτη.
Πνίγομαι. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα, βγαίνω στο μπαλκόνι. Από το διπλανό διαμέρισμα ακούγεται στη διαπασών η φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι «Τρίτος παγκόσμιος». «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φράντς, αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τανκς…»
Αποφασίζω να ξεκουράσω το μυαλό μου δημιουργώντας εικόνες και συνειρμούς, έτσι, στο άσχετο. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν, ο Φράντς διεθνείς παρατηρητές στις επόμενες εκλογές. Άνθρωποι καθημερινοί, σαν κι εμένα, νιώθουν τον πόνο μου, δεν θα με προδώσουν. Αλλά, μπα… Αφού, «σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς».
Μα είναι κι «ο Μπράουν ο Φύσερ κι ο Κραφτ που αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ». Κι ύστερα, «εχθροί τάχα γίναν, διαλύσαν το τραστ».
Όχι, αυτοί δεν ταιριάζουν για διεθνείς παρατηρητές. Κάτι μου βγαίνει σε διεθνή Οικονομία, διεθνή κυριαρχία, διεθνή τρομοκρατία… Και να φανταστείς πως το τραγούδι γράφτηκε το 1965. Μα τόσο δραματικά επίκαιρο!
Αναρωτιέμαι γιατί αυτό το τραγούδι μου δημιουργεί συνειρμούς μ’ ένα θέμα που καμία σχέση δεν φαίνεται να έχει. Ούτε μπορεί να ξέρει κανείς, αν στην πρόσκληση για διεθνείς παρατηρητές δεν σκάσουν μύτη οι Μπράουν, Φύσερ και Κράφτ οι οποίοι κατά τον δημιουργό τους, αφού οι Πέτρος, Γιόχαν και Φραντς σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς, εκείνοι «σμίξανε πάλι κι έφτιαξαν τραστ…»
Ουφ… ο αέρας της πόλης βαρύς, ο ουρανός φορτωμένος καταιγίδες κι εγώ να ονειρεύομαι να σώσω τον κόσμο χωρίς να κουνήσω ούτε το μικρό μου δακτυλάκι… Αρκεί να έρθουν οι διεθνείς παρατηρητές. Για να καταμετρήσουν τους ψηφίσαντες και μη. Να ζυγίσουν τη νοθευμένη πολιτική μου συνείδηση. Και να καταθέσουν τα συμπεράσματά τους στις συνεδριάσεις των μεγάλων τους τραστ.
Τελικά, ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, με τα δικά τους χέρια φτιάξαν τα τανκς…
karalitsa2@gmail.com