Ώσπου φτάνουμε στις μέρες μας όπου εξακολουθεί μαύρο δάκρυ να χύνεται για τις χαμένες ηθικές αξίες του ανθρώπινου γένους. Αξίες τις οποίες χάνει κάθε γενιά, ενώ καμία στην πραγματικότητα δεν τις κατέκτησε, αφού χαμένες τις είχε και η προηγούμενη γενιά.
Ας δούμε λοιπόν πώς ορίζονται οι πολυπόθητες ηθικές αξίες.
Όταν αναφερόμαστε στις ηθικές αξίες, οριοθετούμε συμπεριφορές ενός ατόμου σε αλληλεπίδραση με τα άλλα άτομα της κοινωνίας. Δηλαδή, συμπεριφορές που αναγνωρίζουν αλλά και διεκδικούν την ελευθερία, τον σεβασμό, τη δικαιοσύνη, την υπευθυνότητα, την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την αυτοδιάθεση, την αναγνώριση και αποδοχή της ιδιαιτερότητας του άλλου και γενικά, ό,τι προϋποθέτει την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων και την συλλογική τους ευημερία.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι οι ηθικές αξίες οδηγούν τις κοινωνίες σε μια γαλήνια, δημιουργική και ενάρετη ζωή, ενώ η έλλειψή τους οδηγεί στο χάος. Και θα συμφωνήσουμε όλοι σ’ αυτό με την προϋπόθεση ότι θα σταθούμε αποκλειστικά στον κάθε πολίτη και δεν θα επεκταθούμε στην εξουσία.
Τώρα, πώς γίνεται να χάνονται από γενιά σε γενιά οι τόσο θετικές και ωφέλιμες για όλους μας ηθικές αξίες; Χάνονται ως δια μαγείας ή αποδομούνται και καταρρέουν όταν βρεθούν σε περιβάλλον ανασφάλειας, και αβεβαιότητας;
Όταν η εξουσία, παγκόσμια και εθνική, σε εκμεταλλεύεται σε βαθμό ραγιαδισμού για να συγκεντρώσει πλούτο και ισχύ και οι ηθικές σου αξίες δεν αλληλεπιδρούν με τις δικές τους, τις ανύπαρκτες, τότε τι λόγο ύπαρξης έχουν οι δικές σου;
Όταν η επιστήμη, στην οποία έχει επενδύσει το μεγαλύτερο μέρος του ο σύγχρονος πολιτισμός σου, σε εμπαίζει κουνώντας σου μάλιστα και το δάκτυλο και δεν ξέρεις πότε σου λέει αήθεια και πότε ψέματα, πότε σε χειρουργεί για να σε θεραπεύσει και πότε για να σου πάρει το φακελάκι, πώς λειτουργούν οι ηθικές αξίες σου;
Όταν το επίπεδο της προόδου που σου τάζουν, το οποίο είναι απότοκο του δικού σου μόχθου, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για σένα ούτε καν να το αγγίξεις ποτέ, σε τι ακριβώς θα σε βοηθήσουν οι ηθικές σου αξίες; Οι ηθικές αξίες οι οποίες αλληλοεπιδρώντας φέρουν την ευτυχία και την εσωτερική ισορροπία.
Και όχι, δεν ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς ηθική, χωρίς αξίες. Θα ήταν αβίωτος. Ονειρεύομαι έναν κόσμο δίκαιο και ασφαλή. Έναν κόσμο που θα αισθάνεσαι περήφανος την στιγμή που θα τον παραδίδεις στα παιδιά σου. Αλλά μάλλον θα πρέπει να παλέψεις πολύ για να αξίζεις να τον έχεις.
Πάψε λοιπόν να μηρυκάζεις ότι η κοινωνία σου βρίσκεται σε κρίση ηθικών αξιών. Γιατί, τι ναι μία κρίση; Είναι μια διαμορφωμένη αρνητική κατάσταση που έχεις βουλιάξει και στέλνεις σήματα sos για να σε σώσει κάποιος. Και ούτε καν ασχολείσαι με το ποιος διαμόρφωσε αυτή την κατάσταση για σένα αλλά ούτε που σε απασχολεί ποιος θα τρέξει να σε σώσει. Αυτός είσαι, αυτός ήταν ο πατέρας σου, ο παππούς σου, ο προπάππους σου και αυτός προσδοκάς να είναι ο γιος, ο εγγονός και ο δισέγγονός σου.
Οι ηθικές αξίες σου για να είναι στέρεες και ισχυρές δεν είναι μόνο αυτές που οφείλεις εσύ να εκφράζεις προς την κοινωνία, αλλά κι εκείνες που θα διεκδικήσεις από την κοινωνία, σε οποιοδήποτε επίπεδο, να εκφράσει προς εσένα. Και αν διδάξεις τα παιδιά σου να διεκδικήσουν, με όποιο τρόπο, από την εξουσία τον σεβασμό, την υπευθυνότητα, την ελευθερία, την αυτοδιάθεση, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους κι όλα εκείνα που συνθέτουν τις ανθρώπινες ηθικές αξίες, τότε και μόνο τότε θα ζήσει σε τούτο τον πλανήτη μια γενιά ανθρώπων η οποία δεν θα ψάχνει στ’ άχυρα να βρει τις ηθικές αξίες που κάπου τις άκουσαν, κάπου τις έκρυψαν, κάπου τις έχασαν…
Τέρμα, λοιπόν, το υποκριτικό σου κλαψούρισμα, κανέναν δεν συγκινεί. Τέρμα και τα απεγνωσμένα σήματα sos που αδιακρίτως στέλνεις. Κατασπάραξαν την ζωή σου οι διασώστες σου χωρίς ποτέ να σε σώσει κανείς.
Καιρός, φιλαράκο, να το πάρεις αλλιώς…
karalitsa2@gmail.com