Στην απέναντι όχθη φαίνεται να ασχολούνται με το «πρόβλημα του αρχηγού». Αμετροεπής προφανώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει: «Εάν υπάρχει ένα άτομο το οποίο μπορεί να εμπνεύσει περισσότερο από μένα, να ενώσει όλον τον προοδευτικό κόσμο να διοικήσει τη χώρα καλύτερα, να εκπροσωπήσει καλύτερα τη χώρα στο εξωτερικό, βρες τον μου να τον στηρίξω».
Να εμπνεύσει προς ποία κατεύθυνση να ενώσει τον προοδευτικό κόσμο σε ποια βάση;
Ο ίδιος δηλώνει επίσης επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Αμερική, χωρίς να αναφέρεται σε ποιες συγκεκριμένες επιχειρήσεις.
Βέβαια το βασικό πρόβλημα της Κεντροαριστεράς δεν είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος κατάφερε μ’ ένα ρεσάλτο να κουρσέψει το ισχυρότερο κόμμα του χώρου. Τούτο οφείλεται κυρίως στο ανερμάτιστο του χώρου.
Η «τριγωνοποίηση της πολιτικής» που επιχειρεί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, λίγο υπέρ της «ιερής συμμαχίας» του ΝΑΤΟ, λίγο υπέρ της ΧΑΜΑΣ ή έστω ενός μέρους της, που είναι … μετριοπαθείς τρομοκράτες δεν μπορεί να πάει μακριά. Όχι μόνον γιατί έρχεται δεύτερος μετά τον παλιό στο κουρμπέτι κ. Μητσοτάκη, αλλά γιατί δεν έχει την επικοινωνιακή υπεροχή, δια της οποίας η κυβέρνηση μπορεί να δικαιολογήσει ακόμη και τα αδικαιολόγητα.
Θα ήταν παράδοξο λίγες μέρες πριν τις Ευρωεκλογές να ρωτούσαν οι δημοσκόποι, ποιος πρέπει να ηγηθεί ενός κόμματος που μάλλον δεν υπάρχει. Ξέρουμε ποιος θα είναι ο πρώτος, ξέρουμε ότι όποιος και να είναι ο δεύτερος, θα έχει πιθανότατα λιγότερη από μισή εκλογική δύναμη του πρώτου.
Όπως και να έχει το θέμα, το ερώτημα που θα τεθεί είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ πού πάμε, με δύο κόμματα περίπου 15%. Μήπως πάμε ολοταχώς να δώσουμε τρίτη τετραετία στη Νέα Δημοκρατία;
Πάντως το 52% των πολιτών απαντά ότι ως ικανότερος Πρωθυπουργός είναι ο «κανένας» για το ποιος θα ηγηθεί της Κεντροαριστεράς επικρατεί το δεν ξέρω με 45%. Η βάση «του χώρου» μοιάζει να εμφορείται ακόμη από την Ανδρεϊκή κουλτούρα που αναγνωρίζει τον ηγέτη από το χάρισμά του. Ακόμη και ο Κασσελάκης με αυτό το κριτήριο -δημαγωγικό γκελ- φαίνεται ότι προτιμήθηκε έναντι των εσωτερικών του αντιπάλων.
Πάντως, πολλοί αναρωτιούνται τι είναι ο αρχηγός Αριστεράς και φωτογραφίζεται σε σουίτα στα μπουζούκια. Κρυφοπασόκος που προεκλογικά εκθειάζει τον Α. Παπανδρέου ή Δεξιός που επιδεικνύει ως τεκμήριο του χαρίσματός του, τον πλούτο του; Ο κ. Κασσελάκης από το κόμμα του κληρονόμησε την δαιμονολογία και συνωμοσιολογία για σκάνδαλα που μπαζώνονται και υπουργούς που σκοτώνουν παιδιά.
Οι ορθόδοξοι αριστεροί και η κουλτούρα τους αποσκίρτησαν για να φυλάξουν την ορθοδοξία τους, διευκολύνοντας την μετατροπή του κόμματος σε ριάλιτι.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει πύρινες καταγγελίες για το σύστημα υγείας, λέει ότι σφίγγει τα χέρια του μόχθου και ταυτόχρονα αναπαράγει ακροδεξιά κλισέ για καθαρά χέρια. Πουλάει τον εαυτό του ως νέο και άφθαρτο και την επομένη στιγμή να περισυλλέγει τα ξέφτια του νεοκαραμανλισμού. Πάντως η οξύτητα και προσωπικές επιθέσεις, ο διχαστικός και τοξικός λόγος χωρίς καν πολιτικά επιχειρήματα και συγκεκριμένες προτάσεις, είναι όχι μόνον περιττά, αλλά πλήττουν την σταθερότητα της χώρας και ευνοεί την αποσταθεροποίηση αυτής, δηλαδή δηλητηριάζει την κοινωνία και κλονίζουν την συνοχή της.
Πολίτες πληρώνουν να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς φόβο μήπως κάποιος από τους ίδιους τους υπαλλήλους τους αποκαλύψουν. Διακρίνεται μια υπόγεια αλλά καλά εμπεδωμένη παράνομη πρακτική εξυπηρετήσεων σε μια νευραλγική για τους πολίτες και Κράτος υπηρεσία, την Εφορία, όπου προϊσταμένη προσήλθε σε έκνομες ενέργειες μαζί με άλλους υπαλλήλους καθώς βρέθηκαν στα χέρια της τεφτέρια πληρωμής παράνομων χρηματικών ποσών.
Καταδεικνύεται το βάθος της διαφθοράς στην υπόθεση της Χαλκίδας καθώς 14 χρόνια μετά την χρεοκοπία φαίνεται ότι ακόμα μέσα στον σκληρό πυρήνα της Δημόσιας Διοίκησης λειτουργούν έκνομα κυκλώματα που δρουν εις βάρος των πολιτών και της υγιούς οικονομίας.
Τα όποια βήματα έγιναν κυρίως μετά την οικονομική κρίση σε ελεγκτικό επίπεδο και με την εισαγωγή νέων τεχνολογιών αλλά και την αυστηροποίηση της νομοθεσίας, δεν στάθηκαν ικανά να ξεριζώσουν τέτοιες παράνομες πρακτικές. Οι οποίες πρακτικές δεν συνάδουν με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και την έννοια του ευνομούμενου κράτους.
Η δε διαφθορά δεν αφορά μόνο τον διεφθαρμένο κρατικό λειτουργό, αφορά το Κράτος Δικαίου και την ισονομία, όλους μας, που έχουμε άλλη αντιμετώπιση, εν σχέσει με εκείνους που συναλλάσσονται κάτω από το τραπέζι, μπαίνοντας στα σενάρια της παρανομίας και δωροδοκίας του όποιου κρατικού οργάνου.
Τα Τέμπη, παρά την συναισθηματική φόρτιση, οι υποκλοπές και τα μη κρατικά Πανεπιστήμια και ακρίβεια χρησιμοποιήθηκαν ως τακτικά πυρηνικά. Μάλλον αποδείχθηκαν συμβατικά όπλα παλαιάς τεχνολογίας χωρίς να παραγάγουν πολιτική υπεραξία.
Η δε τιμή της φέτας δεν φρονούμε ότι θα επηρεάσει το μέλλον της Ευρώπης, παρά τις διαβεβαιώσεις κυβερνητικών ότι από την ψήφο των πολιτών εξαρτάται το μέλλον της.
Η δημοκρατία έχει παραδοθεί στην κυριαρχία της Κυβερνητικής πλειοψηφίας. Δεν της το επέβαλε κανείς. Το επέλεξε ελεύθερα. Οπότε η αξιωματική αντιπολίτευση ας έχει υπόψη της ότι η δημοκρατία δεν ευνοεί την αδιάκοπη παραμονή ενός κόμματος στην εξουσία, όπως έλεγε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Ενώ η κ. Ελ. Βλάχου, τόνιζε ότι ο λαός χρειάζεται φωτισμένη φιλελεύθερη δεξιά και λογική αριστερά.
* Ο κ. Ιωάννης Σκουτέρης είναι Δικηγόρος, τέως αντιδήμαρχος Χολαργού