Ώπα, ρε φίλε, έχει η Ευρώπη εχθρό; Ήρθε κράτος εχθρικό να της γαργαλίσει τη μύτη; Τι, όχι; Τώρα βλέπεις τι κάνεις; Για να αρνείσαι εσύ ότι οι ευρωπαίοι έρχονται αντιμέτωποι μ’ έναν αιμοβόρο εχθρό, τους αναγκάζεις να τον κατασκευάσουν και να στον τρίψουν στη μούρη με όλη την κουτοπονηριά της ευρωεμμονής τους.
Και ανακοινώνουν πακέτο 866 δισεκατομμυρίων ευρώ για την αμυντική και στρατιωτική ενίσχυση των χωρών μελών της γραίας.
Μα εγώ δεν θέλω, χτυπιέσαι εσύ. Ούτε τα έχω ούτε τα διαθέτω αυτά τα λεφτά.
Μην χτυπιέσαι, φίλε, έτσι κι αλλιώς, εσένα, ούτε σε ρώτησε ούτε θα σε ρωτήσει ποτέ κανείς. Απλά, θα σε σώσουν από τον εχθρό με τη θέλησή σου ή χωρίς αυτήν. Εσύ που πλήρωσες συνολικά ένα τρις από το ταμείο της Ευρώπης για την Ουκρανία, που σου πήρε και τα εγχώρια σώβρακα σε πολύτιμο πολεμικό υλικό και ζεστό παραδάκι ο νεοναζί τσαρλατάνος της εβδόμης τέχνης, εσύ, πίστεψέ με, θα βρεθείς μια μέρα εμπλεκόμενος σε μια διαρκή πολεμική κατάσταση μ’ έναν εχθρό απέναντί σου που δεν σε γουστάρει ούτε για εχθρό του. Κι αυτό γιατί έτσι γουστάρουν τα πολεμικά λόμπι, έτσι τους συμφέρει.
Αναρωτιέσαι ποιος είναι ο εχθρός. Κι εγώ αναρωτιέμαι. «Ο Ρώσος,» είπε το καψερό το δικό μας και τόνισε πως «είμαστε εχθροί με τη Ρωσία». Ξέρεις, πέντε χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές διαθέτει η Ρωσία. Μάλιστα, συμβούλεψε τον Μακρόν να μην ξεχνά τι έπαθε ο Ναπολέων. Και ψύχραιμα συμπλήρωσε ότι τα πυρηνικά του μπορούν σε 200’’ να χτυπήσουν το Παρίσι, σε 202’’ το Λονδίνο, σε 106’’ το Βερολίνο. Κι εκείνοι προσπαθούν ακόμη να σε πείσουν ότι η Ρωσία είναι ένας εχθρός που θέλει μεν να σε χτυπήσει, αλλά σκιάζεται να το κάνει και όλο το αναβάλλει. Ίσως αύριο… ίσως μεθαύριο…
Οπότε, εσύ κι εγώ, όπως και ο κάθε φουκαράς πολίτης της Ευρώπης θα ζούμε με το φόβο του ολέθρου κι ωστόσο θα διογκώνεται ο πληθωρισμός, τα λεφτά μας δεν θα φτάνουν για το ηλεκτρικό, το αέριο, τη βενζίνη, το πετρέλαιο, τα τρόφιμα, το νοίκι και την ζωή όπως την ξέραμε… Τότε, άλλο πλέον δεν θα μένει παρά να σου πάρουν το παιδί να το στείλουν να προασπίσει με το αίμα του τα ιδεώδη της Ευρώπης. Δεν σε τρομάζω εγώ, είναι γραμμένο πίσω από τα λόγια της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.
«Δεν χρειάζεται να περιγράψω αναλυτικά τις απειλές που ελλοχεύουν, ούτε τις συνέπειες που θα είχε η πραγματοποίησή τους». Είπε η Ούρσουλα.
Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι «εγώ τι κερδίζω απ’ όλα αυτά;»
Ωφελούμαι; Όχι. Αντίθετα, βυθίζομαι σε όλο και μεγαλύτερη οικονομική αβεβαιότητα όσο η ακρίβεια εκτοξεύεται στα ύψη. Τότε, ποιος ωφελείται αφού δεν ωφελούμαι εγώ;
Μήπως τα παγκόσμια πολεμικά λόμπι που προετοιμάζονται πυρετωδώς σκορπώντας αλύπητα τα δουλεμένα λεφτά των απανταχού της Ευρώπης πολιτών;
Τώρα θα μου πεις ότι κάποιες από τις κατά τόπους εξουσίες ανθίστανται ή το σκέφτονται ή το ξανασκέφτονται. Κάποιες λίγες αλλά… Μπα, μην κάνεις όνειρα, εμείς είμαστε δεδομένοι.
Και να δεις που σε άλλους καιρούς θα απλώναμε χείρα απελπισίας προς τον Αμερικάνο. Με το αζημίωτο πάντα, αλλά όσο να πεις θα ήταν μια ελπίδα αυτή.
Όχι, ρε φίλε, είναι απίστευτο! Ούτε να μας δει, ούτε να μας χέσει. Τον κάναμε κι αυτόν εχθρό! Σκέψου, κάναμε δυο εχθρούς. Από τη μία το θεριό, από την άλλη την αρκούδα.
Ε, ύστερα κι απ’ αυτό, ομολογώ πως ντρέπομαι, ντρέπομαι πολύ τους απογόνους μου που δεν γεννήθηκαν ακόμη.
karalitsa2@gmail.com