Για μένα, πρόταση λογική, αν και λίγη αν την απλώσεις στο τραπέζι. Για τους αρίστους, όμως, που μας κυβερνούν, φάνηκε ισοδύναμη με χειροβομβίδα έτοιμη να σκάσει στα κεφάλια όλων μας. Α, πα, πα, πα, έγκλημα! Σου λέει σε τόνο αυστηρό σχεδόν τρομοκρατικό, από το βροχερό Λονδίνο ο πρωθυπουργός. Θέλεις να αποθαρρυνθούν οι επενδυτές που αγόρασαν τα τραπεζικά μερίδια; Όχι, πες, θέλεις;
Από την άλλη, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, με ύφος ανθρώπου που βλέπει ξύπνιος εφιάλτη, τρίζει τα δόντια και σου λέει. Είναι πολύ λεπτό το θέμα. Αν η κυβέρνηση φορολογήσει τα υπερκέρδη, οι ελληνικές τράπεζες ενδέχεται να γκρεμιστούν! Και συμπληρώνει ότι δεν θέλει να τον θυμούνται ως τον υπουργό Οικονομικών με τον οποίο γκρεμίστηκαν οι Τράπεζες.
Καθώς τον κοιτούσα σε εκπομπή του OPEN να τα λέει αυτά, ένοιωσα πως απευθύνεται αποκλειστικά σε μένα. Γιατί εγώ μ’ αυτή την έγνοια κοιμάμαι μ’ αυτή ξυπνάω. Να επιστρέψουν οι Τράπεζες στο λαό τα λεφτά που του έφαγαν για να διασωθούν. Κάπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ από την πλάτη του ελληνικού λαού. Και διασώθηκαν, που καμία σκασίλα δεν είχα αν θα σωθούν ή όχι. Μαγαζιά είναι, θα κλείσουν αυτά, θα ανοίξουν άλλα. Άξιζε τόση φτώχια και τόσος πόνος, τόσα μνημόνια για να σωθούν οι Τράπεζες;
Κι άντε και διασώθηκαν. Ποια ήταν τα πρώτα σταθερά τους βήματα μετά τη διάσωση; Έτρεξαν με ευγνωμοσύνη να δώσουν τα χρωστούμενα στα ανθρωπάκια που πέρασαν μέσα από την κόλαση των μνημονίων για τη διάσωση του δικού τους πλούτου; Πρόστρεξαν τους φτωχοποιημένους πολίτες; Τους βοήθησαν να μην χάσουν τα σπίτια τους; Τους στήριξαν, ως όφειλαν, να ορθοποδήσουν τις μικροεπιχειρήσεις τους; Γι’ αυτό δεν στηρίξαμε τις Τράπεζες, για να κάνουν καλά τη δουλειά τους προς όφελος των πολιτών!
Αντίθετα με ό,τι κάθε αιθεροβάμων προσδοκούσε, με που στήσαμε τις Τράπεζες στα πόδια τους, πούλησαν αντί πινακίου φακής τα στεγαστικά δάνεια σε funds και άφησαν τον κόσμο άστεγο, αντί στην ίδια εξευτελιστική τιμή να τα δώσουν στους ιδιοκτήτες τους. Ύστερα, με τα σχέδια αναδιάρθρωσης των Τραπεζών, έκλεισαν πολλά από τα καταστήματά τους, αφήνοντας μεγάλες γεωγραφικές περιοχές, κυρίως στην επαρχία, να ερημώσουν οικονομικά και κοινωνικά. Αφήνοντας παράλληλα και ένα μεγάλο κομμάτι του έμψυχου δυναμικού τους, άλλο να αιωρείται στην απόγνωση και άλλο να οδηγηθεί στην πρόωρη σύνταξη. Το ποιοι εργαζόμενοι επελέγησαν να απομακρυνθούν είναι μια απορία μου που πρέπει να απαντηθεί.
Αυτές λοιπόν είναι οι Τράπεζες οι συστημικές και μη αναμάρτητες. Θα μπορούσαν άραγε, όλο αυτό το κακό στο λαό να το κάνουν μόνες τους, χωρίς τις πλάτες κανενός;
Από την άλλη, θα μπορούσε η κυβέρνηση να τους τρίξει τα δόντια προς όφελος των πολιτών;
Ναι; Πώς ναι; Όταν η Ν. Δ. ως κόμμα χρωστάει από δάνεια περισσότερο από μισό δις. ευρώ στις συγκεκριμένες Τράπεζες, μπορεί να τολμήσει να φορολογήσει τα υπερκέρδη τους; Έλα τώρα, ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας!
Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός το απέκλεισε με τη μία.
Γι’ αυτό και ο ραγιάς λαός θα πληρώνει αδιαμαρτύρητα για τρείς και πλέον δεκαετίες ακόμη το χρέος των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη διάσωση των Τραπεζών, το οποίο χρέος είναι ενσωματωμένο στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Θα πληρώνουμε κι εσύ κι εγώ και τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Άντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο….
karalitsa2@gmail.com