Καραβάκια, καραβάκια, καραβάκια… διαφόρων μεγεθών και χρήσεων με στοιβαγμένες τις εθνικές αποστολές σαν τη σαβούρα στο αμπάρι. Χοροπηδούσαν τα παιδιά, τέντωναν κεφάλια, έσπρωχναν από μπροστά κεφάλια, να φανούν, έστω λίγο, για ένα αστραπιαίο πέρασμα από το παγκόσμιο βλέμμα το εγκλωβισμένο στον ιστό της οθόνης.
Ένας ατέλειωτος πληκτικός συρφετός μου φάνηκε, ένας συρφετός από καραβάκια, μουσικές επιθετικές και σώματα που λικνίζονταν στις όχθες του Σηκουάνα. Μόνο το αθάνατο πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων δε είδα πουθενά. Με την Ολυμπιακή σημαία κρεμασμένη ανάποδα -άραγε να σημαίνει κάτι αυτό;- τα είδα όλα αντεστραμμένα. Τα σύμβολα που μεταφέρουν από γενιά σε γενιά τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, όπως την αρετή, την ευγενή άμυλα, την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την αδελφοσύνη των λαών, όλα τούμπα στα μάτια μου μπροστά.
Βόγκηξε ο αμφιβληστροειδής μου. Και δεν έφταιγαν τα καραβάκια με τις αποστολές, αυτά μόνο λήθαργο μου έφερναν. Ήταν τα ανατριχιαστικά σκετσάκια που έμπαιναν σφήνα ανάμεσα στα καραβάκια, με τα οποία οι Γάλλοι ήθελαν να διηγηθούν κομμάτια της Ιστορίας τους, ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται ότι επιχείρησαν. Και μπορεί να είναι έτσι, αφού το 85% των Γάλλων που ρωτήθηκαν, δήλωσαν υπερήφανοι για το θέαμα που μας έδειξαν.
Υπερήφανοι για το κομμένο κεφάλι της Αντουανέτας. Μπρρρρ. Μάλλον τους υπενθυμίζει τη Γαλλική Επανάσταση και το τρίπτυχο που τη γέννησε. «Ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη». Καιρός ήταν λοιπόν… καλώς τους την υπενθυμίζει.
Υπερήφανοι και για τον απρόσωπο καβαλάρη πάνω στο χλωμό του άλογο, σύμβολο του θανάτου. Αυτό μήπως τους θυμίζει εδάφιο της Αποκάλυψης;
Είναι όμως υπερήφανοι και για την παρωδία του Μυστικού Δείπνου του πλαισιωμένου από drag queens; Όχι, τσιμουδιά. Ή μάλλον, μια μασημένη συγνώμη και κάποιες ψευτοσοφιστικέ ερμηνείες όταν τους έκραξαν όλα τα Χριστιανικά κράτη της υφηλίου. Παρά το γεγονός ότι σέβομαι τους ανθρώπους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αρνούμαι να επιβραβεύσω εκείνους που προσβάλουν και γελοιοποιούν την πίστη των άλλων ανθρώπων. Ακόμη και οι Μουσουλμάνοι μας χτύπησαν συμπονετικά στην πλάτη και μας είπαν «Χριστιανοί, μην το επιτρέπετε αυτό». Εμείς όμως το επιτρέπουμε. Κι επειδή το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει, είδαμε και τον πρωθυπουργό να χειροκροτεί.
Α, και τώρα που θυμήθηκα τον πρωθυπουργό, γιατί τις επίσημες στολές της ελληνικής αποστολής τις αναθέσαμε σε πολωνικό μοδιστράδικο; Έλληνες μόδιστρους δεν είχαμε; Ή μήπως οι Πολωνοί μόδιστροι είχαν μπάρμπα στην (ελληνική) Κορώνη; Και να είχαν και κάτι τις από φινέτσα, άντε και χαλάλι τους…
Ωστόσο, αναρωτιέμαι. Αυτό θέλαμε να προσλάβουμε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Μια δεύτερη Eurovision, επειδή η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως κι έτσι να την εμπεδώσουμε καλά;
Αυτό χρειαζόμασταν για να είμαστε προετοιμασμένοι να κάνουμε το επόμενο βήμα;
Αυτό επιτάσσει η woke ατζέντα για να επαναπροσδιορίσει την ανθρώπινη ταυτότητά μας και τις κοινωνικές δομές που μας επιφυλάσσει;
Οπότε, εσείς συνευρωπαία μου Γαλλάκια, αυταπατάστε. Η περηφάνια από την οποία διακατέχεστε, φέρει πρόσημο αρνητικό.
Κι εγώ, όχι, δεν είμαι συνωμοσιολόγος. Είμαι άνθρωπος αμήχανος και φοβισμένος μπροστά στα τέρατα της Αποκάλυψης που γεννούν τούτες οι γενιές οι τελευταίες.
karalitsa2@gmail.com