Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες απ’ όταν η Κομισιόν εξέδωσε φιρμάνι προς όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συγκεντρώσουν οι πολίτες τους νερό, τρόφιμα, φάρμακα, είδη προσωπικής υγιεινής και χρήματα (χρήματα από κείνα που ξέραμε και στη μάνα μας εμείς οι μεγαλύτεροι, όχι τα καινούρια τα πλαστικά κι αέρινα). Η πρώτη σκέψη που τρύπωσε στο μυαλό μου ήταν «να, βρε, κοίτα πώς με νοιάζονται τα αφεντικά!»).
Το φιρμάνι, χαρακτηρίστηκε ως «επείγον» σχέδιο ετοιμότητας για την περίπτωση ενός πολέμου, οικονομικής κατάρρευσης, διαφόρων εξεγέρσεων, ταραχών, δικτατοριών, πανδημιών η και κυβερνοεπιθέσεων. Το περίεργο είναι ότι για κάθε μία από αυτές τις καταστροφές, η πρόταση της Κομισιόν είναι να συγκεντρώσουμε όλα τα ανωτέρω χρειαζούμενα για να καλύψουμε τις πρώτες εβδομήντα δύο ώρες. Καταλαβαίνει κανείς τι είδους μοντέλο διαχείρισης κρίσης είναι αυτό και τι ακριβώς εξυπηρετεί; Εβδομήντα δύο ώρες… Ύστερα;
Πιστεύω ότι τα εύρωστα ευρωπαϊκά κράτη, αφού εξασφαλίσουν πρώτα τα τρόφιμα για τον στρατό, τα Νοσοκομεία, όλα τα ευαγή ιδρύματα της χώρας, μετά την τρίτη ημέρα, θα είναι σε θέση να ταΐσουν και τον πληθυσμό. Με τα φτωχά και ταλαιπωρημένα κράτη της ΕΕ τι γίνεται; Ας πούμε, η Ελλάδα, περιμένεις ότι θα κάνει συσσίτια σ’ όλες τις γειτονιές για να ταΐσει εσένα κι εμένα, μετά την πάροδο των τριών ημερών;
Τώρα θα μου πεις, ας κάνει ο καθένας το κουμάντο του. Μα ξέρεις ότι δεν έχει ο καθένας τη δυνατότητα να βγάλει το μήνα με το μισθό ή την σύνταξη που παίρνει, όχι να καβατζάρει και τρόφιμα. Και δεν το ξέρεις μόνο εσύ αυτό, το ξέρει και κάθε αρμόδιος ή αναρμόδιος από κείνους που βγάζουν τα φιρμάνια. Τότε, προς τι ο σαματάς; Λες να μας δώσει η Κομισιόν κανένα ψωροεπίδομα για τον σάκο επιβίωσης που μας συμβουλεύει να φτιάξουμε; Εντάξει, πλάκα κάνω. Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται την αντίπερα όχθη. Το κονκλάβιο των Βρυξελλών, όχι μόνο δεν προτίθεται να πληρώσει για εμάς, έστω μόνο αυτά, τα έξοδα των τριών ημερών της «σωτηρίας» μας, αλλά ετοιμάζεται να χώσει βαθειά το βρωμόχερό του στην τσέπη μας.
Είναι τα λεφτά για τα εξοπλιστικά προγράμματα για τον πόλεμο που επιδιώκουν να κάνουν χωρίς τη δική μου έγκριση, αλλά με τα δικά μου λεφτά. Αλλιώς, γιατί γαργαλάνε τη μύτη του Πούτιν; Δε ξέρουν ότι κάποια στιγμή αυτός θα φτερνιστεί και θα τους πάρουν τα σκάγια με ή χωρίς πυρηνικά! Ποιός προκαλεί τον πόλεμο για τον οποίο εγώ θα πρέπει να εξασφαλίσω από τώρα την τριήμερη επιβίωσή μου; Την παγκόσμια τρομολαγνεία τους με αποκλειστικό σκοπό τον πλούτο επί του πλούτου, την έζησα στο πετσί μου και τον καιρό της πανδημίας. Τώρα έχω αντισώματα που διατηρούν σε καλή υγεία το μυαλό μου και ακμαία τα αντανακλαστικά μου.
Και ναι, η παγκόσμια οικονομία κρέμεται από μια τρίχα του γαϊδάρου. Και ναι, όσο στέλνουμε στην Ουκρανία πολεμικό οπλισμό, χρήματα και ίσως στρατεύματα (έτοιμοι είναι ο Γάλλος και ο Βρετανός) εμποδίζοντας την ειρήνη που προσδοκούν όλοι οι λαοί, κάποια στιγμή θα εμπλακούμε σοβαρά και ανεπανόρθωτα.
Δεν λέω ότι είναι λάθος κάποιος να στοκάρει τρόφιμα στο σπίτι του για παν ενδεχόμενο. Είναι μια πρακτική που έκαναν ανέκαθεν οι πρόγονοί μας, κρατώντας τα κελάρια τους γεμάτα. Αλλά αυτό δεν ήταν απότοκο τρομοκρατίας και ούτε ισχυρές δυνάμεις τους βύθιζαν μέσα στην υστερία του πολέμου, όπου προσπαθεί να μας βυθίσει η δικτατορία των Βρυξελλών, φοβούμενη ταραχές και εξεγέρσεις των πολιτών με τα σακίδια επιβίωσης των 72 ωρών στην πλάτη.
Ας κάνουν λοιπόν εκείνοι ό,τι χρειαστεί για να αποτρέψουν τον πόλεμο ή τις εξεγέρσεις, ή την παγκόσμια οικονομική καταστροφή ή…. ή…
Γιατί εγώ πολλά δεν μπορώ να κάνω κι ούτε ξέρω πώς και τί να κάνω, παρά μόνο καταλαβαίνω ότι εκείνοι που βγάζουν τα φιρμάνια, δεν μπορεί, κάτι παρά πάνω ξέρουν…
karalitsa2@gmail.com