Ακούγονται πολλά, για ρόλους, όμως δεν λένε για την υπόθεση του έργου. Το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται να γίνει κυβέρνηση ενώ δεν έγινε αντιπολίτευση, όπως πίστευε. Οπότε για να γίνει κυβέρνηση το 2027 θα πρέπει να πάρει το 38%, δηλαδή να κερδίσει 25 μονάδες την προσεχή τριετία περισσότερες από 23 μονάδες που κέρδισε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1977 – 1981. Δηλαδή χρειάζεται τουλάχιστον εξ εκλογές για να φθάσει το 38%.
Από την πλευρά του ο κ. Γερουλάνος σχολιάζοντας τα Συνέδρια του ΠΑΣΟΚ ως υποτονικά και χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, διατείνεται ότι η εξουσία να πάει όσο κοντά γίνεται στον πολίτη, ώστε ο πολίτης να διαχέεται όπου πολλαπλασιάζεται. Προφανώς ανακάλεσε στη μνήμη του το αλησμόνητο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο λαός στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Δεν αποκλείεται φυσικά τούτο να συνδύασε και με τους στόχους τότε του ΠΑΣΟΚ περί σοσιαλισμού, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κατάργησης του κέρδους. Οράματα και ιδεολογήματα δεν άργησαν να εξανεμισθούν με την εύλογη ίσως σκέψη ότι αυτά είναι ανέφικτα στην πράξη.
Ο κ. Γερουλάνος προς τιμήν του εν τέλει, τόνισε ότι όσο σχολιάζουμε ο ένας τον άλλον χάνουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου.
Η κ. Διαμαντοπούλου επιθυμεί διάλογο και ευγενή άμιλλα επί των προγραμματικών θέσεων του κάθε υποψηφίου ενώ βασική κατηγορία έχει την απουσία της, ο δε κ. Δούκας υποστηρίζει την αποκέντρωση, καθώς συμβαίνει και στην Ευρώπη, έτσι ώστε να μην είναι επαίτης και να λογοδοτεί στους πολίτες.
Η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη προσπάθησε να αλλάξει τα δεδομένα κάνοντας αυτά που δεν έκανε, τις αλλαγές που δεν έκανε το παιδί του κομματικού σωλήνα. Έπρεπε όμως να αλλάξει τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα το οποίον δεν πέτυχε. Έπαιξε το χαρτί της ενότητος της Κεντροαριστεράς εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αλλά δεν του βγήκε ούτε αυτό.
Με αποτέλεσμα να τρίζει η καρέκλα του όχι μόνον από τους «παλιούς» αλλά και την εγκατάλειψή του από τον παλιό του συνεργάτη Παύλο Πολάκη. Ο αψύς κρητικός συνεχίζει τις τοξικές του παρεμβάσεις και την απαξίωση αυτού του χώρου σε όφελος του ΠΑΣΟΚ.
Με στόχο όχι να εφαρμόσει κάποιο πρωτοποριακό πρόγραμμα για την απογείωση της χώρας, αλλά να δώσει τέλος στο «Κράτος της Δεξιάς».
Ενώ ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας δεν παραιτείται παρ’ ότι ο κ. Κασελάκης το ζήτησε, εγείρει θέμα ψηφοφορίας για την καθαίρεσή του. Προφανώς αδιανόητο, καθόσον και αν ακόμη ο κ. Φάμελος κερδίσει, πώς θα συνεργασθεί με τον αρχηγό της όταν έχει χάσει την πίστη και αφοσίωσή του;
Επίσης ακατάληπτο είναι στο ΣΥΡΙΖΑ να επιλύουν τις διαφορές τους με εξώδικα της κ. Λινού στον κ. Πολάκη, της Γεροβασίλη στον κ. Ρέμο, όμως τα μέλη του κόμματος χρησιμοποιούν κατά κόρο την λέξη «σύντροφε» στις πολιτικές τους σχέσεις και όχι μόνον όταν σε μια ομάδα 35 βουλευτών ο αρχηγός λαμβάνει 17 θετικές ψήφους, 12 αρνητικές, 4 «παρών» και δύο αποχές, τότε αναμφίβολα έχει χαθεί η δεδηλωμένη οπότε το στράτευμα, δεν σε εμπιστεύεται απλώς, σου υποδεικνύει την έξοδο από το στρατόπεδο και πηγαίνεις στο γαμήλιο ταξίδι.
* Ο κ. Ιωάννης Σκουτέρης είναι Δικηγόρος, τέως αντιδήμαρχος Χολαργού