Ο Δήμαρχος Κρωπίας Δημήτριος Ν. Κιούσης εκφώνησε επικήδειο λόγο τα βασικά σημεία των οποίων παραθέτουμε: «Για τον αγαπημένο φίλο, γείτονα συμπατριώτη, τον άνθρωπο που φρόντισε την επαγγελματική αποκατάσταση συμπολιτών του, τον λαογράφο, ποιητή, συγγραφέα, εικαστικό καλλιτέχνη-ζωγράφο και ιστοριοδίφη Γιάννη Πρόφη τι να πρωτοπεί κανείς και τι να ξεχωρίσει… ποιες ιδιότητες να προκρίνει και ποιες να τοποθετήσει πιο κάτω… Ο Γιάννης το κατάφερε και αυτό! Είχε μια επίμονη αγωνία να καταγράψει την τοπική ιστορική παράδοση σε όλες τις πλευρές της και να τις αναπαραστήσει…! Η χαρά του ήταν, η αναπαράσταση πλευρών της λαϊκής προφορικής και γραπτής παράδοσης που συνέλεγε με αξιοθαύμαστη εργατικότητα τηρώντας πιστά βασικές αρχές ιστορικών μεθόδων τεκμηρίωσης και διασταύρωσης πηγών. Με εντιμότητα κατέγραφε κάθε μαρτυρία και ότι δεν γνώριζε το κατέγραφε ώστε να ερευνηθεί. Γιάννη Πρόφη, είναι τιμή μας που συνεργαστήκαμε! Είναι τιμή μας που μας εμπιστεύτηκες ιδέες, προτάσεις, σκέψεις! Είναι τιμή μας που αφιέρωσες έργα σου στο Δήμο μας και τα εκδώσαμε με την χαρακτηριστική επιμονή σου ώστε να συμβάλλουν και αυτά στην ενίσχυση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο Γιάννης τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ήθελε να τις μοιραστεί με αγαπημένα πρόσωπα και να μας υποβάλλει σε μια ελεύθερη επιλογή συνέχισης του έργου του…Ίσως να ήθελε η Ιστορία γίνουμε μάρτυρες των επιθυμιών του και παράλληλα να αναστοχαστούμε για την αξιοποίηση της πνευματικής κληρονομιάς που μας αφήνει! Αγαπητέ μου φίλε Γιάννη, τα λουλούδια του Δημιουργού της φύσης, τα σύμβολα της Αγάπης σου, ο Μανδραγόρας , η Δενδρομολόχα και τόσα άλλα φυτά που αγάπησες σε περιμένουν!
Αυτή τη φορά φαίνεται ότι ο «Σφήττιος Κήπος», που οραματίστηκες, η δική σου Εδέμ, είμαστε σίγουροι ότι θα είναι το νέο Σπίτι σου! Είναι τιμή μας που ακόμα και τώρα που σε αποχαιρετάμε έχουμε παλαιό και νέο υλικό δικό σου να αναδείξουμε, να αξιοποιήσουμε, να μεταφέρουμε στις νεότερες γενιές και όλοι μαζί να δούμε το Κορωπί, μια πόλη, όπως την ήθελες :περιβαλλοντικά όμορφη, λουλουδιασμένη, κοινωνικά-πολιτικά ανθρώπινη… ως μια κοιτίδα πραγματικής πολιτιστικής δημιουργίας! Το χρέος μας απέναντί σου, σε όσα έδωσες απλόχερα και ανιδιοτελώς , παραμένει ανεξόφλητο! Και ναι Γιάννη… θα γίνει αυτό που ευχόσουν χωρίς αλαζονεία και έπαρση: Έφυγες αλλά τίτλοι τέλους για το έργο σου δεν θα πέσουν ποτέ! Αθάνατος στην Μνήμη μας! Ζωντανός στα έργα μας!»