Τώρα, πετάς το μισό, εκείνο το σάπιο κομμάτι, στην κατσίκα σου και τρως το άλλο, το γερό, το γλυκό. Το απολαμβάνεις. Ύστερα, σφάζεις την κατσίκα σου κι ετοιμάζεσαι να τη φας ψημένη στα κάρβουνα. Αλλά η κατσίκα έχει ήδη φάει το σάπιο κομμάτι του καρπουζιού. Τρώγοντας την κατσίκα, τρως και το σάπιο καρπούζι; Όχι βέβαια. Η σαπίλα μεταβολίστηκε σε θρεπτικά συστατικά μέσα στο σώμα της κατσίκας κι εσύ, τρώγοντας την κατσίκα, ωφελείσαι απ’ αυτά τα θρεπτικά συστατικά που σου προσφέρει το κρέας της, ανεξάρτητα του τι έφαγε και που αλλού πήγε και βόσκησε. Σκέψου ότι, όταν παραγγέλνεις στη ταβέρνα κατσικάκι στα κάρβουνα, ποτέ δεν ζητάς από τον ταβερνιάρη και το μενού που έθρεψε την κατσίκα πριν την σφαγή της.
Και άλλη μια απόδειξη μεταβολισμού του σάπιου σε υγιές. Το παγκόσμιο χρέος πάει κατά διαόλου. Έχει διογκωθεί τόσο όσο δεν πρόκειται ποτέ να εξοφληθεί. Τι μας λένε οι οικονομολόγοι; Για να ισορροπήσει το χρέος, πρέπει να δημιουργηθεί ακόμη περισσότερο χρέος.
Το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της χώρας μας κι αυτό κατά διαόλου πάει. Τι είναι το ΑΕΠ; Είναι το σύνολο των τελικών αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται σε μία χώρα στη διάρκεια ενός έτους. Δηλαδή τα παπούτσια που χρειάζεσαι αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις, επιβαρύνουν το ΑΕΠ της χώρας το οποίο θα έπιανε πάτο αν δεν υπήρχε και η κυρία του ρετιρέ που για φέτος αγόρασε πέντε ζευγάρια γόβες. Αλλά κι εκείνη, αν από φιλευσπλαχνία χαρίσει στην παραδουλεύτρα της ένα ζευγάρι από τις παλιές της γόβες, ζημιά θα κάνει στο ΑΕΠ. Γιατί το σύνολο των τελικών αγαθών που θα πωληθούν στη χώρα, θα είναι κατά τι μικρότερο αφού η παραδουλεύτρα δεν θα πληρώσει για να αποκτήσει γόβες.
Τόσο άκαρδο και τόσο ανήθικο είναι το ΑΕΠ που γλεντάει στον πόνο επάνω των ανθρώπων. Αρρώστησες, μπήκες στο νοσοκομείο; Εκεί να δεις γλέντια το ΑΕΠ. Καταναλώνεις φάρμακα, νοσηλείες, κλίνες, ΜΕΘ, γιατροί, νοσοκόμες, καθαρίστριες… κι άμα λάχει, φέρετρα, τελετές, κεριά, λιβάνια και ψαλτάδες… Μόνο το κλάμα των δικών σου το αφήνει ανεπηρέαστο επειδή το καταναλώνουν χωρίς αντίτιμο, τσάμπα.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το ΑΕΠ της ευρωζώνης. Ακριβώς το ίδιο και με το παγκόσμιο ΑΕΠ. Βέβαια, κάποιες χώρες έχουν υψηλότερο ΑΕΠ, κάποιες χαμηλότερο. Εμείς, είπαμε, ΑΕΠ στα Τάρταρα.
Και τώρα, ας δούμε τι θα γίνει με την παγκοσμιοποίηση την οποία είναι πλέον φανερό ότι την έχουν στα σκαριά και κάπου εδώ κοντά θα σκάσει. Πότε; Ποιος ξέρει! Ένας ολόκληρος πλανήτης δύσκολα κυβερνάται από μία κεντρική εξουσία. Πρέπει να εκπαιδευτούν πρώτα οι λαοί. Και οι λαοί εκπαιδεύονται…
Ας πάρουμε τώρα πάλι το καρπούζι στα χέρια μας. Ένα καρπούζι μεγάλο σαν ένας ολόκληρος πλανήτης. Του ρίχνεις έναν ιό σαν μαχαιριά. Κι εκείνο χρατς, χράτς, χράτς… το ακούς να τρίζει και να σχίζεται. Τα χέρια που με μία κίνησή τους μόνο το διαχωρίζουν, επιλέγουν να κρατήσουν για τον εαυτό τους το γερό, το γλυκό, το υγιές κομμάτι. Το υπόλοιπο που το κατατρώγουν οι μύκητες της φτώχειας θα το πετάξουν στην κατσίκα τους να το φάει, να το μεταβολίσει σε θρεπτικές ουσίες. Γι’ αυτούς, όχι για σένα, σάπιο κομμάτι του πλανήτη. Εσύ, σαν θρεπτική ουσία, θα ικανοποιήσεις την πείνα τους. Θα μεταβληθείς σε ενέργεια για τη μηχανή τους.
Έτσι θα σε φάνε οι μεγάλοι και ισχυροί του πλανήτη. Κι εσένα και την κατσίκα που σε μεταβολίζει σε οντότητα με αξία -για αυτούς- όπως ακριβώς το Τραπεζικό σύστημα που σήμερα εσύ γνωρίζεις. Σε δανείζουν τώρα, για να τραφούν απ’ τους χυμούς σου αύριο.
Αλλά, τι νόμισες, φίλε μου, πως είναι η παγκοσμιοποίηση; Συνδαιτυμόνες στο ίδιο το τραπέζι;
Όχι, βέβαια!. Εκείνοι θα τρώνε κι εσύ θα είσαι το μενού.
karalitsa2@gmail.com