Όχι μόνον δεν έβαλαν κανέναν φυλακή, αλλά έκτοτε έχουν χάσει πέντε έξι εκλογές στη σειρά.
Στην Ελλάδα φυλακή βάζει μόνον η Δικαιοσύνη η οποία απονέμεται μέσα από διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τους νόμους.
Δηλαδή δεν απονέμεται ούτε από τον Πολάκη και τους φίλους του στα Σφακιά, ούτε από τους συγγενείς των θυμάτων, ούτε προφανώς και από τους αντιπάλους πολιτικής, πρωϊνάδικα και καφενεία, ενώ ο κ. Σπρίντζης, Υπουργός Υποδομών και μεταφορών το έτος 2017 αγανακτισμένος απορούσε λέγοντας: Ξαφνικά και από το πουθενά βγαίνουν δικαστικές αποφάσεις που ανατρέπουν συγκεκριμένα πράγματα και δημιουργούν προβλήματα στην κοινωνία..!!!
Τα παλιά τα χρόνια, υπήρχε η μέθοδος οφθαλμού αντί οφθαλμού, στο δε παραδοσιακό Ισλάμ κόβουν ακόμη και χέρια αν κλέψεις.
Μαζεύτηκαν άνω του ενός εκατομμυρίου υπογραφές για τα Τέμπη με αιτήματα αναντίρρητα βεβαρημένα από συγκίνηση των απωλειών, αφού φυσιολογικά ο πόνος μετατρέπεται σε θυμό, ο θυμός σε οργή, η δε οργή πολλές φορές σε εκδίκηση.
Όμως δεν διευκρινίζεται τι ζητούν, ούτε από ποιον το ζητούν ούτε αν αυτό μπορεί να γίνει από κάποιον άλλο από την Δικαιοσύνη.
Πρόσφατα, δύο από τους υπογράφοντες ζήτησαν από την Βουλή να αγνοήσει το άρθρο 86 του Συντάγματος και να παραβεί τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών.
Κατά την γνώμη τους το Σύνταγμα και ο νόμος δεν αρκούν για να ερευνηθούν και να αποδοθούν ευθύνες για το δυστύχημα των Τεμπών. Βέβαια, η Δικαιοσύνη δεν είναι αλάνθαστη. Υπάρχουν πολλά δικαστικά λάθη, εκτιμήσεις και αξιολογήσεις. Εδώ η Ευρωπαία Εισαγγελέας κατά την γνώμη των ειδικών, πρόσφατα ενήργησε εκτός των αρμοδιοτήτων της αφού ανεπίτρεπτα παρεμβαίνει σε θέμα που εκκρεμεί στη Δικαιοσύνη κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης. Παρά ταύτα η αξιωματική αντιπολίτευση προβάλλει τούτο ως λόγο συγκάλυψης του δυστυχήματος.
Η διάκριση και ανεξαρτησία των τριών λειτουργιών του Κράτους που επανελήφθη μετά από 200 χρόνια από τον Montelegieu στηρίζεται σε θεμελιώδη Συνταγματική διάταξη. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει αυτονόητος σεβασμός κάθε μιας από τις αποφάσεις της άλλης, η δε Κυβέρνηση να εφαρμόζει τις αποφάσεις των Δικαστηρίων, προσαρμόζοντας την πολιτική της δράση προς αυτές.
Σύμφωνα με Αυστριακό διακεκριμένο Διοικητικό Δικαστή στο παρελθόν η μη συμμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης στη Δικαιοσύνη αποτελεί πτώχευση του δικαίου της Δημοκρατίας. Ενώ ο κ. Χριστοδουλάκης, τότε Υπουργός Οικονομικών προήλθε σε ανάρμοστες και πρωτοφανείς για τα πολιτικά χρονικά φράσεις, εναντίον των Δικαστών του Ελεγκτικού Συνεδρίου όπως: «αδαείς και ακούσια αθύρματα σκοπιμοτήτων…».
Μπορεί ο καθένας μας να έχει όποια γνώμη θέλει για όποιο κτήνος εκπορνεύει 12 χρόνια κοριτσάκια, μπορεί να διαφωνεί με την αγόρευση και τις προτάσεις ενός Εισαγγελέα, μπορεί να εξαντλεί τα ποινικά του επιχειρήματα στο καφενείο της γειτονιάς. Όμως, κανείς λογικός δεν διανοείται να ντυθεί τον Εισαγγελέα και να ανέβει στην έδρα.
Σ’ αυτό φρονούμε δεν χωρούν εκπτώσεις, ελαφρυντικά και συμβιβασμοί.
Οι αυτόκλητοι σερίφηδες και λαϊκή τιμωροί του δρόμου δεν αποτελούν φυσιολογική λειτουργία σε μια κοινωνία που θέλουμε να συγκροτεί κράτος δικαίου.
Η συμμετοχή σε μια συγκινησιακή διαδικασία δεν μας νομιμοποιεί για κάτι περισσότερο από την συγκίνηση που του προκαλεί. Λαμβανομένου υπόψη ότι η συγκίνηση παίρνει συχνά το πάνω χέρι από τη λογική και τη γνώση. Ο δε συναισθηματισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος και ως εκ τούτου η δικαιοσύνη δεν πρέπει να ξεφεύγει από τα όρια της δικαιοσύνης.
Η αλήθεια είναι ότι όπως έλεγε και ο αείμνηστος Παν. Κανελλόπουλος, μέγας ιστορικός και φιλόσοφος «η Δικαιοσύνη δεν είναι θεία γι’ αυτό δικαιούται να σφάλλει. Εκείνο που πρέπει να πράττομε είναι να προσπαθούμε για την θεραπεία της».
Υποστηρίζεται ευρύτατα κυρίως από τους πολιτικούς ότι η Δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο των αδυνάμων, τελικός εγγυητής των ατομικών δικαιωμάτων και θεματοφύλακας του Συντάγματος. Όμως, με τέτοια καθυστέρηση απονομής της, που αγγίζει τα όρια της αρνησιδικίας, πώς μπορεί να νοηθεί ότι εκπληρώνει τον προορισμό της. Αν και τα τελευταία χρόνια ψηφίσθηκαν 40 νόμοι για την επιτάχυνσή της, οι δικονομικές ρυθμίσεις δεν πλήττουν την ρίζα του προβλήματος.
Κατά την παγκόσμια τράπεζα για να ολοκληρωθεί η δικαστική εκκαθάριση μιας υπόθεσης στην Ελλάδα απαιτούνται 1.580 ημέρες κατά μέσον όρο, όταν στην Βουλγαρία είναι 564 και Αλβανία 523. Η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις ανάμεσα στα 47 κράτη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Και όχι μόνον οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα συνεχίζουν να διορίζουν τις ηγεσίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων, αφού διαθέτουν την πλειοψηφία στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής, πράγμα το οποίον σχεδόν επαναλαμβάνεται και για την συγκρότηση των ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών. Ενώ ακόμη δεν έχει θεσπισθεί Συνταγματικό Δικαστήριο όπως ισχύει σ’ όλα τα Ευρωπαϊκά Κράτη.
Όσον αφορά τα αποτελέσματα της συζήτησης στη Βουλή, της πρότασης δυσπιστίας επί τριήμερο, όλες οι πλευρές θεωρούν τον εαυτό τους κερδισμένο. Η κυβέρνηση ότι δεν συγκάλυψε την τραγωδία των Τεμπών, και εμφανή συναισθηματικό τρόπο, το ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ότι μετά ή άνευ προσυνεννόησης συμπορεύονται ως «προοδευτικές δυνάμεις», αποδίδοντας κατηγορίες στην συμπολίτευση για αλαζονεία, διαφθορά και ασύστολα ψεύδη μη εξαιρουμένης της δολοφονίας, ενώ όπως είναι πασίγνωστο η τελευταία προϋποθέτει δόλον.
Ο δε κ. Κουτσούμπας Γ.Γ. του ΚΚΕ από την Κύπρο επαναλαμβάνει όχι μόνον ο λαός οδηγεί στο σοσιαλισμό καθώς ότι η γνήσια αντιπολίτευση βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα μαζί με το ΚΚΕ.
Εκείνο που πρέπει να υπογραμμισθεί κατά την άποψή μας -και λίγο δυσνόητο- είναι η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της νέας αριστεράς κ. Τσακαλώτου, τ. υπουργού οικονομικών, περιγράφοντας την ωφέλεια της κοινωνίας από την παραπάνω συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, η οποία ωφέλεια είναι: α) Επιστροφή της ηθικής και β) κοινωνική αντιπολίτευση, η δε διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ισχυρίσθηκε, είναι ότι το κόμμα του θα ενεργοποιήσει τα κινήματα, Συλλόγους και συνδικάτα κλπ.
Είναι γνωστό ότι ο κ. Τσακαλώτος στο παρελθόν διαμήνυε για να δείξει την σταθερότητά του στις αρχές του κόμματός του, ότι γεννήθηκε αριστερός και θα πεθάνει αριστερός. Ήδη μεταπήδησε στον «νεοαριστερό».
Κατά την άποψή μας, χωρίς να θέλουμε να απαλλάξουμε την κυβέρνηση από τις παραλείψεις και κακοτεχνίες σε συνδυασμό με τις χρόνιες παθογένειες της Δημόσιας Διοίκησης, δεν μπορούμε να μην εντοπίσουμε το πρόβλημα στην αντιπολίτευση. Στην αδυναμία της να οργανώσει αποτελεσματικό λόγο, δηλαδή μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για την διαχείριση της χώρας. Όσον αφορά για το θέμα της «επιστρεφόμενης» ηθικής του κ. Τσακαλώτου, ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε τα εξής:
Πολλές φορές, ο λαϊκισμός κάνει σημαία την ηθική που γοητεύει τους πολίτες μέχρι του βαθμού παραπλανήσεως αν όχι εξαπατήσεως. Γι’ αυτό η ηθική ως κάτι τόσο υποκειμενικό είναι επικίνδυνο να χρησιμοποιείται στην πολιτική που την επικαλούνται ως στοιχείο πολιτικής θεωρίας.
Πάντως η ηθική και νόμος ευχής έργον είναι να συνιστούν την πεμπτουσία του δικαίου, ώστε να μην αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο του άδικου νόμου κατά τον Αριστοτέλη και αμαρτίας του νόμου κατά τον Πλάτωνα.
* Ο κ. Ιωάννης Σκουτέρης είναι Δικηγόρος, τέως αντιδήμαρχος Χολαργού