Το πώς είναι άγνωστο αυτή τη στιγμή, αφού ο νέος πρόεδρος του κόμματος δεν έχει ακόμη εκφράσει ούτε πολιτικές θέσεις, ούτε έχει καταλήξει στη διαμόρφωση της ηγετικής ομάδας. Συνεπώς δεν ξέρουμε προς τα πού θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά και ποιο οικονομικό μοντέλο θα υιοθετήσει. Απ’ όσα μπορούμε να υποθέσουμε, μάλλον προς το Κέντρο θα κινηθεί, επικαλούμενος ωστόσο το αριστερό παρελθόν των στελεχών του για επικοινωνιακούς λόγους. Θα κινηθεί δηλαδή προς τον χώρο όπου σήμερα κυριαρχεί το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ θα είναι το κόμμα που θα υποστεί την επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ -όπως γινόταν πάντα-, μόνο που αυτή τη φορά η επίθεση δεν θα είναι τόσο βίαιη, θα είναι μια «επίθεση αγάπης». Θα προσπαθήσει δηλαδή να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ ή να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του και όχι να το διαλύσει με ψέματα και λασπολογία, όπως έγινε στο παρελθόν. Το πού θα καταλήξουν αυτές οι εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς είναι φυσικά άγνωστο.
Το ΠΑΣΟΚ έχει το πλεονέκτημα της σαφούς ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ προς το παρόν δεν έχει ούτε ιδεολογική ούτε πολιτική τοποθέτηση. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η ενίσχυση του Κέντρου με ένα δεύτερο κόμμα είναι θετική εξέλιξη για την οικονομία, συγκριτικά με το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, που εκδηλωνόταν πάντα με ακραίες θέσεις και διάθεση ανατροπής και αναμπουμπούλας.
Όλα αυτά βέβαια είναι υποθέσεις και μένει να δούμε στην πράξη τι θα γίνει. Ίσως τελικά να υπάρξει κάποια στιγμή μια συμμαχία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και όχι, πάντως ο κίνδυνος από την επικράτηση ενός απρόβλεπτου κόμματος, το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να βγάλει το τρένο από τις ράγες, δηλαδή να στείλει τη χώρα σε μια άγνωστη πορεία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στη δραχμή, περιορίζεται σημαντικά από τη διαφαινόμενη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο.
Υπάρχουν όμως και κίνδυνοι, με σημαντικότερο το να δημιουργηθεί τελικά ένα ακόμη κόμμα «ψεκασμένων», δηλαδή οπαδών των θεωριών συνωμοσίας, χωρίς ειρμό σκέψης και χωρίς τεκμηριωμένη δικαιολόγηση των απόψεών τους, οι οποίοι όλα τα αποδίδουν σε κάποιο φανταστικό σενάριο. Δεν είναι μικρός αυτός ο κίνδυνος διότι είναι πολλοί αυτοί που έχουν τέτοιες τάσεις μέσα στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί άλλοι που σήμερα είναι κατακερματισμένοι σε πολλά μικρά κόμματα, αλλά μπορεί να ενστερνιστούν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ.
Ανεξάρτητα λοιπόν από το τι πιστεύουμε σήμερα για τον Κασσελάκη, καταρχήν, είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να περιμένουμε να μας ανακοινώσει τις απόψεις του, τις προτεραιότητες που θα θέσει, την ηγετική ομάδα που θα επιλέξει και τις διαδικασίες που θα ακολουθήσει, προτού καταλήξουμε σε συμπεράσματα.
Αν ο Κασσελάκης αποδειχθεί λίγος ή ψεύτικος (το βιογραφικό που ο ίδιος παρουσιάζει δεν έχει ελεγχθεί), αν εκτεθειμένος στον πραγματικό κόσμο (και όχι μόνο στα social media, όπως έχει γίνει μέχρι σήμερα) ξεφουσκώσει, οι ψηφοφόροι του μπορεί να κινηθούν προς το ΠΑΣΟΚ. Αν ο Κασσελάκης καταφέρει να σταθεί, μπορεί να υπάρξουν νέες επιλογές στον χώρο του Κέντρου. Όλα αυτά θα φανούν στη διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης Μητσοτάκη -ο χρόνος είναι αρκετός- και μέχρι τις επόμενες εκλογές θα ξέρουμε ποιες επιλογές υπάρχουν.
Το ζητούμενο, πάντως, είναι ούτως ή άλλως να έχουμε τουλάχιστον δύο εναλλακτικές επιλογές κυβερνήσεων που δεν θα εκτροχιάζουν τη χώρα, αλλά θα μπορούν να συμβάλουν σε μια πορεία οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής ευημερίας και βελτίωσης της θέσης μας στη διεθνή σκακιέρα.
Όσον αφορά τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, που αυτό τον καιρό είναι αναμφίβολα πάρα πολύ προβληματισμένοι, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούν γιατί προτιμούν να παραμένουν σε έναν πολύ περιορισμένο χώρο μεταξύ της «ορίτζιναλ Αριστεράς» (που ανήκει αναμφίβολα στο ΚΚΕ) και της Σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ, αντί να ενταχθούν σε ένα από τους δύο αυτούς ξεκάθαρους χώρους.
nikolopoulos@reporter.gr