Το κομματικό του ακροατήριο είχε από τότε συντάξει την νεκροψία που έμελλε να εκδώσουν με καθυστέρηση τόσο ο νυν όσο και ο τέως πρόεδρος του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπνέει «σέρνεται» είπε ο κ. Τσίπρας, βυθίζεται είπε ο Κασσελάκης.
Η κ. Όλγα Γεροβασίλη, «αντίπαλος» κ. Κασσελάκη, λέει ότι το κόμμα αυτό παίρνει ασταμάτητη κατηφόρα κάθε φορά. Μπορεί ο ένας να ρίχνει στον άλλο την ευθύνη για την καθίζηση, αλλά στη διάγνωση συμφωνούν.
Ο πρώην πρωθυπουργός συνέταξε εκ του ασφαλούς μια προκήρυξη κομματικού πατριωτισμού, ηθικολογώντας για το πώς το κόμμα πρέπει να αποδράσει από την φούσκα του τοξικού ναρκισσισμού στην οποία το έχει εγκλωβίσει η νέα ηγεσία.
Ο κ. Τσίπρας παρέδωσε ένα πολιτικό οργανισμό τόσο ευάλωτο οργανωτικά και ελαφρύ ιδεολογικά, ώστε να μπορεί να τον μαζέψει σαν ξεχασμένο αναπτήρα ένας περαστικός, χωρίς πολιτικό αντικείμενο διαμάχης. Οι σύντροφοι του κ. Κασσελάκη θέλουν να απαλλαγούν από αυτούς αλλά στην αποστροφή τους δεν μπορούν να δώσουν πολιτικό σχήμα. Θέλουν να τον απομακρύνουν αλλά δεν είναι σε θέση να αρθρώσουν με τι θα τον αντικαταστήσουν. Δεν καταφέρνουν να εξηγήσουν πώς βρέθηκαν μαζί του δεμένοι.
Το κόμμα ζαλισμένο από την ήττα και ορφανό από αρχηγό του που το συνείχε, αφέθηκε στα χέρια των μελών του. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι ετοιμάζονται να θέσουν πάλι στην βάση το ίδιο ερώτημα, χωρίς να το έχουν θέσει πρώτα στους εαυτούς των. Ετοιμάζονται να μετατοπίσουν ξανά στην πλατεία το δικό τους σάστισμα.
Ο κ. Κασσελάκης επαναλαμβάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επανακάμψει όχι μόνον εάν είναι ενωμένος, αλλά διευρυμένος. Ένα κόμμα του 17% κυβερνά την χώρα.
Υποστηρίζει ότι θα προχωρήσει στο μετασχηματισμό του κόμματος για να γίνει μια μεγάλη προοδευτική συμμαχία που θα ενώσει όλον τον κόσμο της κεντροαριστεράς, κερδίζοντας την δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν παρέλειψε δε να ξεκαθαρίσει ότι θα παραμείνει αρχηγός μέχρι τις επόμενες Εθνικές Εκλογές.
Πρόσφατα, ο κ. Κασσελάκης σε επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη, δήλωσε προς τα μέλη του κόμματος «πάμε πολύ καλά μεγαλώνουμε συνεχώς», αφήνοντας να νοηθεί ότι ο στόχος της δεύτερης θέσης δεν είναι χαμένος.
Όσο πιο πολύ χαίρονται εκεί, τόσο περισσότερο δυσανασχετούν αυτοί που ήθελαν να τους αντικαταστήσουν. Ενώ το σύνολο των σχολιαστών δίνει χρόνο πολιτικής παρουσίας στον κ. Στέφανο Κασσελάκη, μέχρι τις Ευρωεκλογές, αν και δεν υπάρχει καταστατικός τρόπος αποπομπής του. Από τα ονόματα που φιγουράρουν δεν παρουσιάζεται κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Είναι ικανοί να μιλούν με αριστερούς, χωρίς πολιτικό λόγο και πολιτικό προφίλ που θα τους εξασφαλίσει στο εθνικό ακροατήριο. Θα διερωτηθούμε εάν το ίδιο συμβαίνει και με τον κ. Κασσελάκη, ο οποίος απευθύνεται επικοινωνιακά και πολιτικά σ’ ένα κόσμο που ελάχιστη σχέση έχει με αυτό που παραδοσιακά αποκαλούμε αριστερά. Δεν τον θεωρούν δοκιμασμένο σύντροφο, άλλωστε στο βιογραφικό του δεν υπάρχουν πορείες και καταλήψεις στους δρόμους της Γένοβα ή της πυρπολημένης Αθήνας του 2008, η δε όψιμη επαναστατικότητά του δεν πείθει.
Αλλά και αν υποθέσουμε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να φρεσκάρει το κόμμα, θα παραμείνει τούτο αριστερό; Αφού από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την κυβερνητική προοπτική, απώλεσε αυτόν τον κινητοποιητικό μύθο, είναι καταδικασμένος με οποιαδήποτε ηγεσία να διαχειρίζεται την συντριβή του 2023.
Από την άλλη πλευρά το κέντρο είναι μετριοπαθές. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στην μάχη των ομοφύλων έδωσε μάχη του κέντρου και στο εσωτερικό της παράταξής του. Το ρίσκο του βγήκε παρά τις δεξιές διαρροές που οι μετρήσεις εντοπίζουν. Στο ζύγι κυβερνησιμότητα και διαμαρτυρία, το αποτέλεσμα είναι εύκολο να προβλεφθεί. Στην επιστολική ψήφο και την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων ήταν πιο εύκολη περίπτωση και η μέθοδος της τριγωνοποίησης κύλησε με λιγότερους κραδασμούς.
Ο κ. Κασσελάκης έχει κηρύξει μόνο μέτωπο στον κ. Μητσοτάκη γιατί η εναπομείνασα βάση του αυτό θέλει, ο δε Νίκος Ανδρουλάκης από την μεριά του χρειάζεται επιστροφή στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ισορροπήσει σε μια θεσμική αντιπολίτευση με στόχο τους αναποφάσιστους και όχι απλώς και μόνον τους θυμωμένους. Πρέπει να προσθέσει εκλογική δεξαμενή, η ένταση δε του πολυπάει, ενώ η στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου θέλει την Χαριλάου Τρικούπη παράρτημα της Κουμουνδούρου ή αντίστροφα. Η τροχιά της δημιουργικής αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ είναι δύσκολη μα και αναγκαία.
Πάντως το κέντρον δεν αποτελεί μια θολή εκλογική γεωγραφία που συνθέτει την αριστερά με την δεξιά αλλά και μια κρίση ομάδα που και εκβάσεις καθορίζει αλλά έχει, όπως λένε, και οι πολιτικοί επιστήμονες, ένα ακόμη χαρακτηριστικό, δεν είναι με την ακινησία.
* Ο κ. Ιωάννης Σκουτέρης είναι Δικηγόρος, τέως αντιδήμαρχος Χολαργού