Κ
οντινός μου φίλος, αδελφός όπως λένε, από την ίδια περιοχή και Σχολή, παράλληλη διαδρομή στις Πανεπιστημιακές σπουδές και αργότερα στη σταδιοδρομία μας στις πολυεθνικές εταιρίες. Περιζήτητος για την εποχή του γι’ αυτό και καλοπληρωμένος. Ένα οικονομικό περιοδικό είχε μάλιστα γράψει ότι ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος μάνατζερ επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Έκανε και μεγάλη οικογένεια. Με τρία παιδιά και πολλά εγγόνια. Έχοντας αδυναμία ο ίδιος στη μόρφωση ως ακρογωνιαίο λίθο της επιτυχίας έπεισε και τα παιδιά του γι’ αυτό και υποστήριξε τόσο της πανεπιστημιακές όσο και της μεταπτυχιακές τους σπουδές σε γνωστά κορυφαία πανεπιστήμια του εξωτερικού. Σύμφωνα με την παράδοση των επιτυχημένων χωριατόπαιδων εξασφάλισε άνετη στέγη και στα τρία του παιδιά, που στέγασε και τα εγγόνια του. Δούλευε σκληρά. Κάτι βέβαια πολύ συνηθισμένο για όσους είχαν δρομολογήσει σταδιοδρομία στις πολυεθνικές εταιρίες. «Μπορώ να γίνω ακόμα και Πρόεδρος της εταιρίας» απαντούσε σ’ όσους φίλους του τον έψελναν ότι το παράκανε. Δεν είχε παράπονο από τους εργοδότες του. Ο ψηλός μισθός άφησε περιθώρια και για μια καλή κατοικία τόσο για τον ίδιο και τη σύζυγό του όσο και για τα παιδιά του. Μεσοαστός με τα όλα του. Φυσικά και με καλά αυτοκίνητα και αργότερα και εξοχικό σε νησί. Δεν ήταν ο μόνος. Κι άλλοι είχαν καταφέρει παρόμοια, άνετη βιωτή.Κάποια στιγμή σκέφθηκε και να συνταξιοδοτηθεί. Είχε ήδη ξεπεράσει κατά πολύ το όριο των ετών που απαιτούσε η εξασφάλιση πλήρους σύνταξης. Σαρανταδύο εργασιακά χρόνια με ένσημα! Όλα στην ανώτατη μισθολογική κλίμακα και όλα πληρωμένα. Ιδιωτικός τομέας βλέπεις. Σαρανταδύο χρόνια ένσημα!
Ήρθε λοιπόν και η ώα της σύνταξης πέντε χρόνια αργότερα από το όριο της ηλικίας. Έχοντας συμπληρώσει 42 ολόκληρα συντάξιμα χρόνια, η πρώτη σύνταξη του το 2004 ήταν 2.400 μαζί με την επικουρική. Χαμηλή για τη δουλειά που έκανε 42 χρόνια και για τις υψηλές κρατήσεις που πλήρωνε. Όμως όχι και πολύ χαμηλότερη από τις υψηλές συντάξεις των ΔΕΚΟ…
Το 2008 μπήκαμε στην κρίση και σε λίγο και στα μνημόνια. Ανάμεσα σε άλλα, οι «εταίροι μας της Ε.Ε. διέταξαν και δραστική περικοπή συντάξεων. Τα περί… «περήφανων γηρατειών» έμειναν στην ιστορία ως πολιτικό σύνθημα. Η περικοπή στη δική του σύνταξη που ήταν 2.400€ x 14 = 33.600 την έφτασε στα 1350 x 12=16200 Δηλ. μια περικοπή 52%! Αργότερα ήρθε η λεγόμενη αλλά «ανόητη» αλλά και άδικη «ποσοτική διαφορά» Κατρούγκαλου, λόγω της οποίας δεν έλαβε την αύξηση του 7.5%, ή μέρος της. Με συνέπεια να… καταντήσει… νεόπτωχος! Αν δεν είχε δικό του σπίτι, θα έπρεπε να νοικιάσει μια καλύβα γα να ζει με τη σύζυγό του.
Πιστεύω ότι την ίδια τύχη είχατε και πολλοί από τους αναγνώστες του σημειώματος αυτού. Τα μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων, έχουν τελικά κατά την συνταξιοδότησή τους την τύχη μιας στυμμένης λεμονόκουπας…
Ο κ. Θανάσης Φροντιστής είναι Δρ. Οικονομολόγος – π. Πανεπιστημιακός – Συγγραφέας