Τότε, είχαν την έμπνευση να αλλάξουν τον τρόπο που υπολογίζονταν στο έλλειμμα οι αμυντικές δαπάνες και να τις μετρήσουν ολόκληρες στην χρονιά της παραγγελίας και όχι στα επόμενα χρόνια με την παραλαβή των οπλικών συστημάτων. Αυτό οδήγησε στην εκτίναξη του ελλείμματος της τελευταίας χρονιάς Σημίτη, πράγμα που ήταν και το ζητούμενο από την κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία ήθελε να αποδείξει ότι το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη παρουσίαζε ωραιοποιημένη εικόνα του ελλείμματος του προυπολογισμού, επειδή δεν μέτραγε τις αμυντικές δαπάνες στην χρονιά της παραγγελία τους.
Έτσι, επεδίωκαν να εμφανίσουν πολύ μεγαλύτερο το έλλειμμα που παρέλαβαν μόλις κέρδισαν τις εκλογές και μικρότερα τα μελλοντικά, επειδή δεν θα χρειαζόταν επί της δικής τους διακυβέρνησης να εγγραφούν αμυντικές δαπάνες με τις παραλαβές των όπλων. Υπολόγιζαν επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποδεχόταν ένα αυξημένο ΑΕΠ, αν την έπειθαν να περιλάβουν μέρος της παραοικονομίας σε αυτό, συνεπώς οι δείκτες της οικονομίας που μετρώνται ως ποσοστά του ΑΕΠ θα εμφανιζόταν βελτιωμένοι.
Λογάριαζαν φυσικά χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τους Ευρωπαίους οι οποίοι δε δέχθηκαν την αυθαίρετη αύξηση του ΑΕΠ και έτσι, το μόνο που πέτυχαν, ήταν να δυσχεράνουν εξαιρετικά τη θέση της χώρας διεθνώς, αφού χάλασαν όλους τους οικονομικούς δείκτες.
Τι δουλειά έχω να τα θυμίζω τώρα αυτά, όταν όλοι προσπαθούμε να ξεχάσουμε εκείνη την καταστροφή και να ηρεμήσουμε πολιτικά;
Όχι επειδή η σύμπραξη Τσίπρα – Καραμανλή εντέχνως μετέφερε την ευθύνη για την πτώχευση από την κυβέρνηση Καραμανλή στην κυβέρνηση Παπανδρέου και έστειλε στο ανάθεμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση συζητά τώρα και μάλιστα με πολύ μεγάλες πιθανότητες άμεσης συμφωνίας, να εξαιρέσει τις αμυντικές δαπάνες από τη μέτρηση του ελλείμματος. Και αυτό επειδή κάποιες χώρες όπως η Ελλάδα έχουν πολύ αυξημένες αμυντικές δαπάνες λόγω γεωγραφικής θέσης. Λιγότερες από εμάς ως ποσοστά του ΑΕΠ, αλλά αρκετά υψηλές, έχουν και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, αλλά αυτοί τουλάχιστον είναι παραγωγοί οπλικών συστημάτων και οι αμυντικές τους δαπάνες επηρεάζουν μόνο το έλλειμμα και όχι το χρέος τους, ενώ στη δική μας περίπτωση που εισάγουμε όλα τα όπλα, επιβαρύνεται έλλειμμα και χρέος.
Τη μάχη αυτή της εξαίρεσης των αμυντικών δαπανών την είχε δώσει τότε ο Γιάννης Στουρνάρας, ως επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά δεν τα είχε καταφέρει. Είχε πετύχει όμως τη σταδιακή, με την παράδοση των οπλικών συστημάτων εγγραφή της δαπάνης, την οποία κατήργησε ο Αλογοσκούφης στο πλαίσιο της απογραφής. Σημειωτέον ότι τότε ο Επίτροπος Αλμούνια είχε γίνει πυρ και μανία κατά της κυβέρνησης Καραμανλή και της εξηγούσε ότι λειτουργεί εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, όμως τα μικροπολιτικά οφέλη μέτραγαν περισσότερο όπως αποδείχθηκε.
Η ουσία τώρα είναι ότι αν αποφασισθεί η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών, για τις χώρες που βρίσκονται στο κατώφλι της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος (εμείς προς το παρόν έχουμε βγει από αυτή τη διαδικασία που σημαίνει μνημόνια), απομακρύνεται η προοπτική μιας νέας δικής μας πτώχευσης, την οποία ορισμένοι ακραία απαισιόδοξοι τοποθετούν σε λιγότερο από μια δεκαετία.
Σε κάθε περίπτωση, οι αποφάσεις αυτές για τις αμυντικές δαπάνες δικαιώνουν την κυβέρνηση Σημίτη και προσωπικά τον Στουρνάρα που είχε δώσει τις μάχες, ακόμη κι αν δεν τις κέρδισε. Είχε δίκιο.
Σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα, το μέτρο αποφασίζεται από την ΕΕ περισσότερο για την Ιταλία η οποία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και ενδεχομένως σε ένα βαθμό για τη Γαλλία, παρά για εμάς που βελτιωνόμαστε. Όμως εμείς δεν πρέπει να χαιρόμαστε αν πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, διότι αν πεθάνει η ιταλική κατσίκα και ακόμη χειρότερα η γαλλική, θα πεθάνουν μαζί τους και όλα τα άλλα ευρωπαϊκά κατσίκια, δηλαδή θα πτωχεύσει ολόκληρη η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και ημών.
nikolopoulos@reporter.gr