Η Δημοσκόπηση είναι πανευρωπαϊκή, άρα, δεν τη λες κατευθυνόμενη από τα γνωστά εγχώρια κέντρα. Όμως εγώ, πώς να δεχτώ ότι οι Έλληνες επιμένουν στη Νέα Δημοκρατία ύστερα από τόση ακρίβεια, τόση διαπλοκή, τόσα σκάνδαλα. Τα mail, τα data, τα Τέμπη, τα απογευματινά χειρουργεία, τα ιδιωτικά ΑΕΙ μαζί με τα πάσης φύσεως κουκουλώματα είναι τόσο φρέσκα ακόμη στη συνείδηση των πολιτών που η μπόχα της σήψης θα φέρνει για καιρό ακόμη δυσφορία. Κι όμως, μπροστά η Ν.Δ. και σε απόσταση, μάλιστα, από την αντιπολίτευση!
Κοιτάζω κάτω, τους ανθρώπους που περπατούν στον δρόμο. Σκέφτομαι ότι αυτοί θα καθορίσουν την ευρωπαϊκή μας πορεία. Το μέλλον μου, το μέλλον σου, το μέλλον των παιδιών μας. Κι αν τους έχουν υπνωτίσει! Κι αν τους έχουν κάνει μάγια!
Γελάω με τις σκέψεις μου αλλά δεν κι έχω άλλες.
Τότε, μου έρχεται στο νου μια συνέντευξη του Κασσελάκη όπου έδωσε μια σειρά μέτρων για ανακούφιση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, όπως μηδενικό ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής, όπως μείωση του Ειδικού Φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτών, αλλά και άλλες ελαφρύνσεις. Βρε, τσιμουδιά η κυβέρνηση! Ούτε σχόλιο. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Και πού στρέφει τα φώτα της επικαιρότητας;
Ναι, σωστά το μάντεψες. Στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Κασσελάκη. Ο οποίος Κασσελάκης – τον συμπαθείς, δεν τον συμπαθείς – ουδέποτε διαφώνησε να εφαρμόσει εμπρόθεσμα τους νόμους του ελληνικού κράτους. Και το ξέρουν. Τότε, προς τί το καραγκιοζιλίκι; Έτσι, γιατί… Μάλλον για να σκεπάσουν τη φωνή της αντιπολίτευσης χωρίς να αναγκαστούν οι ίδιοι να κοστολογήσουν τα δικά τους αίολα μέτρα ή και για να συμμαζέψουν τα διαφυγόντα ψηφαλάκια τόσο από τα – άκρα – δεξιά τους, όσο και από τα κεντροδεξιά τους. Διότι, στους αγέρωχους κι ατρόμητους του 41% άρχισε να τους πηγαίνει τρεις και μία από τις διαρροές που προκύπτουν απ’ όλες τις πάντες.
Βέβαια, και κάτω από 30% να πάρει η Ν.Δ. και πάλι προηγείται και με απόσταση από το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης. Κάτω, πόσο κάτω; Μήπως μιλάμε για μια Πύρρειο νίκη; Και πόσα ποσοστά να πιάσει το κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης;
Όσο εγώ μετράω με τα δάκτυλα τα εν δυνάμει ποσοστά… ένα πουλάκι έρχεται και κάθεται στο κάγκελο του μπαλκονιού. Με κοιτάζει, με μετράει, με ξανακοιτάζει και φτερουγίζει προς το μέρος μου. Κάθεται στον ώμο μου και τιτιβίζει. Στέκω ακίνητη μην το τρομάξω κι εκείνο φέρνει το ράμφος του κοντά στ’ αυτί μου. Μοιάζει με όνειρο, μοιάζει με θαύμα γιατί το πουλάκι μου ψιθυρίζει λέξεις μ’ ανθρώπινη λαλιά.
«Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, δέκα το λαδόξυδο» λέει το πουλάκι με μια μικρή τσιριχτή φωνούλα.
«Όχι, έξι κάνει» λέω εγώ, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι χάνω τα λογικά μου.
«Όσο θέλω κάνει» λέει το αυθάδικο πουλί. «Μήπως ξέρεις εσύ πόσο πάει το λάδι, πόσο το ξύδι; Τόσο σου λένε, τόσο λες. Εσύ τίποτα δεν ξέρεις. Ούτε τους φίλους, ούτε τους εχθρούς, ούτε τους προαγωγούς σου. Δεν είσαι σαν κι εμάς. Για το μεγάλο ταξίδι, κάθε χρόνο, διαλέγουμε για μπροστάρη τον πιο άξιο, τον πιο δυνατό. Δεν μετράμε ποσοστά, δεν κάνουμε γκάλοπ. Ο αρχηγός είναι αναμφισβήτητος, αλλιώς πάει, χάθηκε το σμήνος στις απέραντες θάλασσες που διανύουμε».
Το πουλί τίναξε για λίγο τα φτερά του και κουτσούλισε στον ώμο μου. Ύστερα πέταξε, χάθηκε πίσω από την απέναντι πολυκατοικία.
Τρελαίνομαι, το νιώθω πως τρελαίνομαι. Θα προλάβω να ψηφίσω άραγε ή θα με προλάβει η τρέλα; Και θα είναι η τρέλα η δική μου ή θα είναι η τρέλα των Άγγλων, Γάλλων, Γερμανών, Σουηδών, Δανών, Αμερικάνων και του 87,29%…
karalitsa2@gmail.com