ΛΙΤΣΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΗ

Γιατί άραγε;

Η
προπαγάνδα των καναλιών των ολιγαρχών απέδωσε τα μέγιστα. Ο κόσμος πείστηκε, αν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου κυριαρχεί ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ωστόσο, η επόμενη μέρα των εκλογών βρήκε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σκεπτικούς, παγωμένους, με μια αίσθηση κενού να κυριαρχεί στα βλέμματα, στις κουβέντες, στις προσδοκίες, ό,τι και αν ψήφισαν.

Γιατί άραγε;

Νικήτρια η αποχή ως σήμα κατατεθέν των απολιτίκ καιρών μας. Σχεδόν οι μισοί πολίτες δεν ψήφισαν για διάφορους λόγους ο καθένας. Από τους άλλους μισούς, το 40,55% ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία. Ανάμεσά τους αρκετοί φίλοι και γνωστοί. Τους φέρνω στο νου μου και τους σκανάρω έναν-έναν. Όχι, κανείς τους δεν είναι λαμόγιο. Ούτε κρατικά τρωκτικά που τρέφονται με Δημόσιο χρήμα και απευθείας αναθέσεις. Δεν είναι προστατευόμενοι παιδοβιαστές ή φασίστες. Είναι άνθρωποι μεροκαματιάρηδες οι οποίοι κάποτε εξαγριώθηκαν, έβρισαν, απείλησαν εκείνους που μας χρεοκόπησαν, μας έκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις, ισοπέδωσαν τη Δημόσια Υγεία, υποβάθμισαν την Παιδεία. Άκουγα στις παρέες και τα καφενεία το θυμό τους να κοχλάζει για την κυβέρνηση της αναξιοκρατίας. Και ξαφνικά στην κάλπη μπροστά ο θυμός τους ξεφούσκωσε. Έγινε ανοχή, αποδοχή της κατάντιας που ποτέ δεν αποτίναξαν από τον σβέρκο τους. Και τους ψήφισαν.

Γιατί άραγε;

Στο 17,83% κατακρημνίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Ούτε οι φίλοι που τον στηρίζουν, ούτε οι εχθροί που επιδιώκουν να τον εξαφανίσουν. Και τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Δεν αντέχει η ηθική τους να συνυπάρχουν στο πολιτικό σκηνικό με αρχηγό κόμματος που να μην έχει καταχραστεί ούτε μια πεντάρα. Που να μην του καταλογίζει ο λαός φασιστική συμπεριφορά – θα θυμάσαι ίσως τα καζάντια της πανδημίας – που να μην δημιουργεί σκάνδαλα τα οποία προκαλούν την παγκόσμια κοινότητα να χαχανίζει πίσω από την πλάτη του. Καταντάει τραγικό, καταντάει ολέθριο να αναγκάζονται να υποστούν την σύγκριση στην εκτίμηση εκείνων όσων εξ ανάγκης και διαχρονικά τους φιλάμε τις κατουρημένες ποδιές. Κι έτσι, δε σταμάτησαν στιγμή την ενορχηστρωμένη αποδόμηση της προσωπικότητας του Τσίπρα, των συνεργατών του και του κόμματος ολόκληρου. Αλλά φταίει μόνο η Ν Δ για την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο έμπιστοι συνετοί και άξιοι είναι οι συνεργάτες που επέλεξε να έχει δίπλα του ο Τσίπρας; Πόσο ακόμη θα μπορούσε να αντέξει βαδίζοντας ανάμεσα στα πυρά των άλλων κεντρώων και αριστερών κομμάτων;

Αν εξαιρέσουμε τον Βελόπουλο που ούτε φίλος ούτε εχθρός είναι, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, και η Πλεύση Ελευθερίας έχουν μόνιμα και επίμονα στραμμένα τα αδελφοκτόνα βέλη τους στον ΣΥΡΙΖΑ αφήνοντας στο απυρόβλητο τη Νέα Δημοκρατία.

Γιατί άραγε;

Η αμφιλεγόμενη ΝΙΚΗ έσκασε μύτη στο παρά πέντε των εκλογών. Εύχομαι όσα ακούγονται να μην επιβεβαιωθούν στο άμεσο μέλλον. Και όταν λέω άμεσο, εννοώ με τα πρώτα αντιδημοκρατικά νομοσχέδια…

Τώρα, από τις τακτικές μιας ανόητης τοξικότητας ο πολίτης δεν έχει τίποτα να κερδίσει, αντίθετα η πορεία προς την ευημερία του παραγκωνίζεται, αλλά και το μέλλον του δικυβεύεται με τρόπο ύπουλο και εξαιρετικά επικίνδυνο γιατί, οι πολιτικάντηδες, σκόπιμα ή όχι, ανοίγουν επικίνδυνους ατροπούς και δρόμους χωρίς πισωγύρισμα.

Το ναζιστικό κόμμα των Κασιδιαρο-Σπαρτιατών είναι ο καινούριος εφιάλτης που προκαλείται από τούτες τις περίεργες εκλογές. Πώς σου φαίνεται να ξέρεις ότι δώδεκα από τους βουλευτές που αποφασίζουν για σένα και τα παιδιά σου μέσα στη Βουλή των Ελλήνων έχουν καρφωμένο στο εσωτερικό του κρανίου τους τον αγκυλωτό σταυρό; Ποιος θα σε προστατεύσει εσένα από τα ναζιστικά φρονήματά τους, από τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, την στέρηση της Δημοκρατίας σε όλο της το φάσμα, τη δημαγωγία και τον αυταρχισμό, σπέρματα των οποίων δεινών εκκολάπτονται τα τελευταία χρόνια στα έδρανα της εξτρεμιστικής δεξιάς, αλλά και στα σπλάχνα της παραδοσιακής δεξιάς.

Αν παρατηρήσεις γύρω σου, ο σύγχρονος μεταμφιεσμένος φασισμός και ναζισμός γίνεται εργαλείο ισχυρό στα χέρια των κυβερνήσεων του κόσμου. Εδώ, στην ψωροκώσταινα, βλέπω ότι αρχίσαμε να συμφιλιωνόμαστε επικίνδυνα μαζί του. Μετά την συμφιλίωση, η ανοχή και ακολουθεί η ταύτιση. Αυτό δεν γίνεται τυχαία, κάποιοι το επιδιώκουν.

Γιατί άραγε;

Αισθάνομαι ανεπαρκής να απαντήσω σε όλα τα «γιατί» που με ταλανίζουν. Ένα μόνο ξέρω. Κάθε λαός είναι ο μόνος υπεύθυνος για την ζωή και για την Ιστορία του. Αλλά, οι Έλληνες, μάλλον εμπεδώσαμε το… δεν φταίω εγώ… δεν με πληροφόρησαν… δεν ήξερα… δεν, δεν, δεν…

Οπότε, κάθε μωρό που θα γεννιέται εις το εξής, αναπόφευκτα θα είναι ο αυτοφοράκιας στην ώρα της κρίσης της Ιστορίας.

 

karalitsa2@gmail.com