Αλλά δεν ήξερα. Την 1η Μαΐου αρχίζει η αντιπυρική περίοδος, Στις 20Ιουλίου ορίστηκε η ημερομηνία ανοίγματος των προσφορών για τη μίσθωση μηχανημάτων έργου και οχημάτων. Δηλαδή, οι συμβάσεις πότε θα υπογραφούν, μέσα στον Αύγουστο; Και οι κοσμογονικές αλλαγές που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αφορούν μόνο στην εκκένωση των φλεγόμενων περιοχών;
Κάθε χρόνο το ίδιο έργο απ’ την αρχή. Ριπές ανέμου λυσσασμένες, φωτιές, καταστροφές. Κάθε χρόνο στάχτη και μπούλμπερη οι πνεύμονες της χώρας. Κάθε χρόνο θα προσλάβουμε πυροσβέστες, θα αγοράσουμε οχήματα, εξοπλισμό, αεροπλάνα κι ελικόπτερα. Μα κάθε χρόνο δεν φτάνουν τα λεφτά. Σαν το στεγνωτήριο που θέλει, δέκα χρόνια τώρα, να αγοράσει η Μαρίτσα. Κι όλο το μεταθέτει για την επόμενη χρονιά. Τι να κάνει η καψερή, στ’ αλήθεια δεν της φτάνουν τα λεφτά. Και στο κράτος, θα πεις, δεν φτάνουν τα λεφτά. Δεν θα διαφωνήσω. Πώς να φτάσουν όταν διορίζουμε αβέρτα παπάδες κι αστυνομικούς, όταν μπουκώνουμε τα ΜΜΕ, όταν αγοράζουμε εξοπλισμούς αχρείαστους και στέλνουμε στους Ουκρανούς πεσκέσι τους υπάρχοντες, όταν λειώνουν τις μασέλες τους οι ημέτεροι από το φαγοπότι των απ’ ευθείας αναθέσεων…
Είπαμε, δεν φτάνουν τα λεφτά. Βαρύ κι αχρείαστο το κόστος για τα μέτρα προστασίας της δικής σου ανθρώπινης ζωής! Το μόνο που άλλαξε τα τελευταία χρόνια σχετικά με τις φωτιές είναι το άλλοθι των ιδιοκτητών της χώρας. Κλιματική κρίση, σου λέει κι ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες. Άλλοθι βολικό κι ακαταμάχητο. Οπότε, την ώρα που καίγεται το σπίτι σου, βάλε τα πόδια στην πλάτη κι εξαφανίσου για να μείνεις ασφαλής. Και σαν τη γυναίκα του Λωτ, ούτε βλέμμα πίσω σου μην ρίξεις καθώς το βιός σου θα γίνεται στάχτη, γιατί εσύ δεν θα μείνεις στήλη άλατος, κάτι χειρότερο θα πάθεις, σαν εκείνο που έπαθε ο καλός συνάνθρωπος, ο πυρόπληκτος απ’ την Ανάβυσσο.
«Κύριε Μητσοτάκη μου, λυπάμαι που είμαι και ψηφοφόρος σας, αυτή είναι η κατάντια της Ελλάδας» φώναζε απελπισμένα όταν οι φλόγες έγλειφαν τους κόπους της ζωής του. Της δικής του ζωής. Για τις φλόγες που κατασπάραξαν το βιός των άλλων ανθρώπων, πέρσι στην Εύβοια και στην υπόλοιπη Ελλάδα, τσιμουδιά. Καμία ευθύνη δεν απέδωσε στην ανίκανη κυβέρνηση. Δεν φώναξε, δεν φοβέρισε. Την επιβράβευσε κιόλας με την ψήφο του.
Αλλά, έτσι είμαστε εμείς. Όταν καίγεται ο κώλος μας, τα βάζουμε με θεούς και δαίμονες. Κι όταν είναι να γίνουν οι δουλίτσες μας, προσκυνάμε ανεξαίρετα και θεούς και δαίμονες.
Ωστόσο, έχω ένα προαίσθημα ότι δεν θα τραβήξει για πολύ αυτό το καλοκαιρινό μαρτύριο κάθε χρονιάς. Κάψε, κάψε, πόσο πια! Θα καταλήξει στο μέλλον η βαριά βιομηχανία μας να είναι αποκλειστικά το κάρβουνο… Οπότε, τα μεγάλα μυαλά που διοικούν τη χώρα, κάπου κοντά σιμά, θα πάρουν την σωστότερη των αποφάσεων. Θα παραδώσουν σε ιδιώτες την Πυρόσβεση όπως ακριβώς παρέδωσαν την Παιδεία και την Υγεία. Ένας λόγος ακόμη, να μην χάσουν και την ψήφο του πυρόπληκτου διαμαρτυρόμενου κυρίου.
Αλλά χρειάζεται λίγη υπομονή και κάμποσες ακόμη βουνοκορφές αποκαΐδια.
Με το που θα τοποθετηθεί και η τελευταία ανεμογεννήτρια, το ανίκανο κράτος, δια της ανικανότητάς του, θα σου κάνει μια πυροπροστασία ιδιωτική… που να γλύφεις τα δάκτυλά σου.
Κι ύστερα, για κάθε φωτιά που θα ξεφεύγει, θα φταίει ο ιδιώτης. Και το άφταιχτο κράτος θα τον κάνει «ντα». Όπως τα τρένα, αν θυμάσαι…
Για να κοιμάσαι ήσυχος. Τυχεράκια!
karalitsa2@gmail.com