Συντάκτης: Λίτσα Καραμπίνη

Παρακαλώ εσάς, τους επίδοξους γαλάζιους πολιτευτάδες της τοπικής αυτοδιοίκησης, εν όψει των εκλογών του επόμενου μήνα.

Όλοι ανατριχιάσαμε, τρομάξαμε, εξοργιστήκαμε με την ψυχρή δολοφονία του Αντώνη που επρόκειτο να ταξιδέψει στην Κρήτη με το πλοίο Blue Horizon το βράδυ της περασμένης Τρίτης.

Μόλις επέστρεψα απ’ το σαφάρι για προσφορές στα ράφια και των τεσσάρων super market της περιοχής που μένω.

Από τα πρώτα μου νιάτα ακούω τους ανθρώπους να φιλοσοφούν λέγοντας ότι χάθηκαν οι ηθικές αξίες που τους είχε μεταλαμπαδεύσει η προηγούμενη γενιά.

Ήταν μικρή και τριανταφυλλένια. Όλα γύρω της έμοιαζαν αγνά, πεντακάθαρα. Ώσπου μια μέρα καθώς περπατούσε στο δάσος, σκόνταψε κι έπεσε μέσα, βαθιά, σε μια λαγουδότρυπα.

Κάπου δυο βδομάδες πριν συνάντησα στο δρόμο μου τον Μήτσο μ’ ένα πρόσφορο στο χέρι.

Όταν εξήγγειλε ο πρωθυπουργός ότι η προετοιμασία για τη φετινή αντιπυρική περίοδο ξεκίνησε έγκαιρα, την 1η Μαΐου, αισθάνθηκα ικανοποίηση, ασφάλεια μέχρι και εθνική υπερηφάνεια.

Φέσι-χέσι χτες το βράδυ. Τέτοιο μεθύσι, φίλε μου, χρόνια είχα να το κάνω.

Πριν ακόμη χαράξει η μέρα ξύπνησα λουσμένος στον ιδρώτα από έναν τρομερό εφιάλτη. Βρισκόμουν, λέει, σ’ ένα δάσος με πυκνά πανύψηλα δέντρα που έμοιαζε με πάρκο προστασίας άγριων ζώων, αλλά κλεισμένος σ’ ένα μεγάλο σιδερένιο κλουβί.

Η προπαγάνδα των καναλιών των ολιγαρχών απέδωσε τα μέγιστα.