κ. Βουβαλίδης αναφέρθηκε εκτενώς στα πλημμυρικά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στη Θεσσαλία μετά την κακοκαιρία «Daniel». Αυτό που έγινε κατανοητό είναι ότι στην περιοχή που πλημμύρισε είχαν προηγηθεί χρόνια πριν έργα αποστράγγισης του κάμπου και εκτροπής ποταμών για δημιουργία καλλιεργήσιμης γης και οικισμών. Ουσιαστικά, δηλαδή, τα χωριά και οι καλλιέργειες που πλημμύρισαν στη Θεσσαλία ήταν κάποτε κοίτες ποταμών ή οι πλημμυρικές τους ζώνες.

Τι μας διδάσκει αυτό; Ότι τα αντιπλημμυρικά έργα παλαιού τύπου, όπως οι εκτροπές, οι εγκιβωτισμοί, η χρήση σκυροδέματος και η «υπονομοποίηση» των ποταμών είναι πλέον ανεπαρκή και δεν εγγυώνται την ασφάλεια των πολιτών.

Κι αυτό γιατί η κλιματική αλλαγή φέρνει φαινόμενα ανεξέλεγκτου μεγέθους που κανένα τέτοιο έργο δεν μπορεί να συγκρατήσει.

Συμπέρασμα: Οι ήπιες παρεμβάσεις, χωρίς σκληρά υλικά όπως το τσιμέντο, είναι η μόνη λύση ώστε να μην κινδυνεύουν οι άνθρωποι και οι περιουσίες τους, αλλά και να μην απειλούνται τα οικοσυστήματα, ενώ είναι και πολύ πιο οικονομικές και εύκολες στην υλοποίηση. Συμβάλλουν, τελικά, στην ευημερία όλων.